همشهری آنلاین_سارا جعفرزاده: با شیوع کرونا محدودیت‌هایی در خصوص توزیع نذورات اعمال شد اما باز هم این محدودیت‌ها مانع نشد تا خیّران افراد معتاد و کارتن‌خواب را فراموش کنند. نمونه بارز آن را می‌توان در رسم 12 سالهای که «میلاد صادقی» و دوستان هیأتی‌اش‌بانی آن هستند دید. او در سی شب ماه مبارک رمضان تعداد زیادی غذا طبخ و در میان کارتن‌خواب‌ها و متکدیان منطقه 15 در پایانه خاوران توزیع می‌کند. در طبخ این غذا هر شخصی که نذری داشته باشد می‌تواند سهیم شود. توزیع غذای نذری توسط صادقی به پایانه خاوران محدود نمی‌شود. او سالهای گذشته تعدادی غذا را در کوره‌های آجرپزی خاورشهر، پارک مسگرآباد، میدان‌های راه‌آهن و شوش پخش می‌کرد.
- در حسرت یک وعده غذای گرم
دقایقی مانده به ساعت20 کم‌کم کارتن‌خواب‌ها، متکدیان و افراد معتاد در گوشه‌ای از پایانه خاوران در صف می‌ایستند. انگار عادت کرده‌اند و وعده‌گاهشان را می‌شناسند. چند ثانیه بعد خودرویی توقف می‌کند و چند نفر از آن پیاده می‌شوند و بدون معطلی ظرف‌های یکبارمصرف غذا را در میان کارتن‌خواب‌ها توزیع می‌کنند.
در میان جمعیت بانوی جوانی را می‌بینیم و از سر کنجکاوی نزدیک می‌رویم. از صورت لاغر و چشمان گود رفته‌اش ناگفته پیداست که اعتیاد دارد. همان‌طور که تند تند و ایستاده مشغول خوردن غذا است می‌گوید: «تعجب می‌کنید که یک زن جوان معتاد باشد، 10 سال پیش شوهرم بچه 6 ماهه‌ام را برای تأمین مواد فروخت.
کل شهرها را برای پیدا کردن بچه‌ام زیر پا گذاشتم و پیدایش نکردم از آن موقع به بعد از خانه بیرون زدم و آواره و معتاد شدم. روزها ضایعات جمع می‌کنم و می‌فروشم تا خرج موادم و یک نان بخور و نمیر را بتوانم تأمین کنم اما خدا خیرشان بدهد اینجا هر شب غذای گرم نذری می‌دهند. شاید باورتان نشود مدت‌ها در حسرت خوردن یک وعده غذای گرم بودم.»
- ما چهار نفر هستیم!
در میان جمعیت کارتن‌خواب‌ها، پیرمردی با ظاهری موجه به چشم می‌خورد که با حالت استیصال به کسی که غذاها را توزیع می‌کند، می‌گوید: «امکان دارد 4 تا غذا به من بدهید» توزیع‌کننده غذا که انگاراو را می‌شناسد با رضایت 4 غذا به او می‌دهد. «ر. م» کسی است که صاحبخانه حدود 6 ماه پیش اسبابش را در خیابان ریخته است.
او در مورد وضعیت زندگی‌اش می‌گوید: «6 ماه پیش صاحبخانه اسبابم را در خیابان رها کرد و هرچه به او اصرار کردم فایده نداشت، تازه بیکار شده بودم و با داشتن 2 بچه، کاری از دستم بر نمی‌آمد. از ترس آبرویم در کرمان نماندم و به تهران آمدم که بلکه کاری پیدا کنم اما دریغ از یک کار درست و حسابی، روزگارمان در مددسرای خاوران می‌گذرد. من و 2 پسرم در قسمت مردانه و همسرم در قسمت زنانه شب‌ها را می‌مانیم. روزها خانوادگی به دنبال کار می‌رویم و منتظر هستم بتوانم‌کاری پیدا کنم و پولی جور کنم تا یک زیرزمین برای زندگی اجاره کنم.» او از اینکه می‌تواند برای افطار غذای گرم برای خانواده‌اش ببرد خوشحال است و می‌گوید: «تنها دلخوشی من در این روزگار بی‌مروت همین غذای نذری است که به لطف ماه مبارک پخش می‌کنند که حداقل دست پر پیش زن و بچه‌ام می‌روم.»
- به ما احترام می‌گذارند
توزیع غذا بین آسیب‌دیدگان اجتماعی در پایانه خاوران چیزی است که نظر هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند، نحوه رفتار خیّران و توزیع‌کنندگان غذا با افراد کارتن‌خواب است. آنها با احترام و زبان خوش از آنها دعوت می‌کنند که فاصله اجتماعی را رعایت کنند و اگر کسی ماسک ندارد با احترام به او ماسک می‌دهند. همین موضوع باعث شده تعدادی از کارتن‌خواب‌ها با این افراد خیّر رفیق شوند و به گپ‌وگفت بایستند. «ر. ع» جوان لیسانسه‌ای است که مدت‌ها پیش از خانه فرار کرده و به نوعی از طرف خانواده‌اش طرد شده است.
او می‌گوید: «خانواده‌ام تا متوجه اعتیاد من شدند طردم کردند و من هم از خانه فرار کردم. الان 5 سال است کارتن‌خواب هستم. از وقتی متوجه شدم در ترمینال خاوران هرشب به کارتن‌خواب‌ها غذا می‌دهند، من هم برای گرفتن یک وعده غذای گرم هر شب به اینجا می‌آیم. اما صادقانه باید بگویم شاید اوایل ماه رمضان صرفاً برای گرفتن غذا می‌آمدم اما حالا دیگر به خاطر احترام و ارزشی که خیّران به من می‌گذارند اینجا می‌آیم. آخر می‌دانید 5 سال است که هیچ‌کس من را «آقارضا» صدا نزده است اما هر شب با کمال احترام خیّران با من برخورد می‌کنند.
دعایم کنید تصمیم دارم اعتیاد را ترک کنم. ای کاش خانواده من اینجا بودند و می‌دیدند که فرزند عزیز کرده‌شان در حسرت یک آقا گفتن مانده است.»
- معتادان را به خانواده وصل می‌کنیم
حتی کرونا هم باعث نشد وعده 12 ساله‌اش را فراموش کند و امسال هم سفره احسان امیرالمؤمنین(ع) را با وجود تمام محدودیت‌ها به طرز متفاوتی برای افراد آسیب دیده پهن کرده است. «رسول صادقی» خیر و مدیر فرهنگی مؤسسه صوت‌الرسول(ص) است. اوبانی توزیع غذای نذری در میان کارتن‌خواب‌ها در پایانه خاوران است و می‌گوید: «12 سال است که سعادت دارم غذای نذری در میان افراد آسیب دیده توزیع کنم. البته من در این امر تنها نیستم و گروهی از دوستان هیأتی‌ام کار پخت وپز را انجام می‌دهند و گاهی اوقات هم افراد دیگر اگر نذری داشته باشند، در پخت این غذ ا سهیم می‌شوند.»
او در خصوص تعداد غذاهایی که در میان افراد آسیب دیده پخش می‌شود ادامه می‌دهد: «برنامه ما با عنوان «سی شب، سی احسان» با توزیع غذا همراه است و در دهه اول ماه مبارک رمضان هر شب 300 وعده غذا در دهه دوم 500 تا 600 وعده غذا و در شب‌های احیا 1300 وعده غذایی توزیع می‌کنیم.»
او با پخش این نذری قدم خیری هم برای افراد معتاد برمی‌دارد و اضافه می‌کند: «ما به چشم یک انسان و البته بیمار به این افراد نگاه می‌کنیم و به لطف نمک سفره حضرت امیرالمؤمنین(ع) بعد از چند شب که در میان این افراد می‌رویم، خودشان به‌صورت خود معرف پیش من و دوستانم می‌آیند و از ما می‌خواهند که با خانواده‌هایشان صحبت کنیم که زمینه وصل آنها را به کانون خانواده فراهم کنیم. خوشبختانه در سال گذشته 18 نفر به‌صورت خودمعرف به ما مراجعه کردند که از این تعداد 5 نفر توانستند اعتیاد را ترک کنند و مشغول به کار شوند و 3نفر هم به کانون خانواده بازگشتند.»