مثلاً تا قبل از دوران کرونا شب‌چره و شب‌نشینی و راه‌اندازی بازی‌های سنتی و قدیمی بخشی از اوقات فراغت آنها را تشکیل می‌داد و اکنون شاید فقط بازی‌های بومی و محلی در خانه‌ها و با تعداد کمی از اعضای خانواده اجرا می‌شود. در جست‌وجوی بازی‌های بومی و محلی که میان اقوام مختلف منطقه ۱۸ رواج دارد با نکات جالب و قابل تاملی مواجه شدیم که می‌خوانید.
- «حمام کمرک» استان مرکزی
این بازی با گروه ۷ یا ۱۰ نفره اجرا می‌شود. به این صورت که یک نفر به قید قرعه انتخاب شده و مابقی گروه کمر خم کرده و در فاصله یک و نیم متری یکدیگر می‌ایستند تا وی از روی آنها بپرد. اگر در زمان پرش کنترل از دستش خارج شود و به زمین برخورد کند، فرد مقابل جای او را می‌گیرد و بازنده باید کمر خم کند تا بازیکن از روی او بپرد.
- «اتلما قویش» استان همدان
در این بازی ۲ تن از بازیکنان مقابل هم روی زمین می‌نشینند و یکی از پاهای خود را به طرف هم دراز می‌کنند، طوری که کف پاهای‌شان به هم بچسبد و پنجه پاها به سمت بالا باشد. بازیکنان دیگر به نوبت از روی آن می‌پرند. پس ازهر پرش، مقداری بر ارتفاع پاها اضافه می‌شود. در نوبت بعد پای دیگر خود را روی پای قبلی می‌گذارند و... هرکسی هنگام پرش پایش به مانع برخورد کند، می‌سوزد و از بازی بیرون می‌رود.
- «گل یا پوچ» استان زنجان
این بازی به این شکل است که یک نفر از بازیکنان دگمه یا شیء کوچکی را زیر پوست گردو پنهان می‌کند و از نفر مقابل می‌خواهد که حدس بزند شیء مورد نظر کجاست. اگر شخص مقابل درست حدس زده بود «گل» به حساب می‌آید و در غیراین صورت «پوچ» محسوب شده و بازنده باید به‌عنوان مجازات سور و سات و خرج شب‌نشینی بعدی را بدهد و یا اینکه شب‌نشینی بعدی در منزل او باشد.
- «چلیک کا» استان مازندران
در این بازی محلی، بازیکن اولی چلیک خود را به شیوه پرتاب نیزه با قدرت هرچه تمام‌تر پرتاب می‌کند تا نوک آن در زمین فرو برود و عمودی بایستد. نفر دوم باید چلیک خود را طوری پرتاب کند که نوک آن در همان سوراخی فرو برود که چلیک قبلی فرو رفته بود و چلیک را بیندازد. در آن صورت چلیک نفر قبلی را برده است. بازی به همین‌ترتیب ادامه می‌یابد و کسی که چلیک‌های بسیاری برده باشد برنده بازی خواهد بود.
- «اساره» استان لرستان
بازیکنان در این بازی محلی به ۲ گروه مساوی تقسیم می‌شوند و یک نفر را به قید قرعه به‌عنوان استاد «داور» انتخاب می‌کنند و بعد افراد ۲ گروه چشم‌های خود را می‌بندند و استاد ضمن گفتن عبارتی، چوبی را که در دست دارد به سمتی پرتاب می‌کند. بعد از پایان کلمه آخر عبارت، بازیکنان چشم‌های خود را باز می‌کنند و به جست‌وجوی چوب روانه می‌شوند. گروهی که به دقت به صدای پرتاب چوب گوش کرده باشد آن را زودتر پیدا کرده و از گروه دیگر سواری می‌گیرد.
- «سنگ سنگ چلیپا» استان خراسان
بچه‌ها در این بازی در یک صف می‌ایستند و داور در پشت سر آنها حرکت می‌کند و سنگ‌ریزه را طوری که کسی متوجه نشود در دست یکی از بازیکنان می‌گذارد و می‌گوید: «سنگ سنگ چلیپا نه در زمین نه در هوا. کسی که سنگ‌ریزه را در دست دارد باید قبل از اینکه دیگران متوجه شوند و او را بزنند از صف فرار کند و خود را به محلی که قبلاً در خارج از صف تعیین شده برساند. اگر کسی قبل از خارج شدن از صف او را بزند دیگر نمی‌تواند فرار کند و در صف باقی می‌ماند و به همین‌ترتیب بازی ادامه می‌یابد.