همشهری آنلاین_مرضیه موسوی: زمان زیادی نگذشت تا نام و آوازه فعالیت‌های او در حوزه‌های سالمندان، سلامت و محیط‌زیست به گوشه و کنار شهر تهران رسید و حلقه همراهانش هر روز گسترده‌تر از قبل شد. نخستین گروه کر زنان راتشکیل داد و اجراهای مختلفی در تالار وحدت و فرهنگسرای ارسباران برگزار کرد و بانوان بسیاری را از گوشه و کنار شهر به قلهک کشاند تا در این گروه فعالیت کنند. دبیر کانون دیابت سرای محله قلهک هم است و فعالیت‌های محیط‌زیستی از جمله آموزش و برگزاری همایش‌های مختلف را در کارنامه فعالیت‌های خود دارد.
احتمالاً گفت‌وگوهایش را در تلویزیون دیده باشید؛ صحبت‌هایی که درباره زندگی در دوره سالمندی و لزوم توجه به سلامت زنان دارد. یا شاید کلیپ‌ها و ویدیوهای مختلف از فعالیت‌های او و گروه کر معروفش در فضای مجازی به چشمتان خورده باشد. او بیش از ۱۲ سال است که فعالیت در سرای محله را شروع کرده. «آوای شهر امید» نام گروه کری است که او برای نخستین بار در تهران راه‌اندازی کرد تا آرامش و نشاط را مهمان خانه‌های زنان محله کند.
می‌گوید: «ایده اولیه راه‌اندازی گروه ریشه در تجربه‌های کودکی من دارد. نخستین بار بود که می‌خواستیم برای زنان گروه کر اختصاصی تشکیل دهیم. برای دریافت مجوزها کفش آهنین به پا کردم. موضوع را با اداره سلامت شهرداری منطقه در میان گذاشتم. معتقد بودم شرکت در گروه کر روحیه زنان سالمند را از این‌رو به آن رو می‌کند و انرژی زیادی به آنها می‌بخشد. به هر زحمتی بود با دریافت مجوزها گروه را با کمتر از ۲۰ نفر از زنان راه انداختیم.»
۴ اجرا در فرهنگسرای ارسباران و یک اجرا در تالار وحدت نتیجه زحمات این گروه را نشان داده بود. زمان زیادی از تشکیل گروه نگذشته بود که کم‌کم بر شمار اعضای آن اضافه شد و تا قبل از کرونا تعداد اعضای این گروه به بیش از ۲۰۰ نفر هم رسید. میوه‌چی می‌گوید: «من هرجا که برای دریافت مجوز و مجاب کردن مسئولان برای تشکیل این گروه رفتم گفتم که تأثیر تشکیل این گروه را نه فقط در زندگی زنان عضو گروه، بلکه در زندگی خانواده و نزدیکانشان هم می‌توان دید. هر عضو این گروه را باید در ۱۰ ضرب کرد تا متوجه شمار افراد اثرپذیر آن شد. هرکدام از این زنان همسر و فرزند و نوه‌هایی دارند که روحیه شاد و سالم اعضای گروه به آنها هم انرژی و احساس سلامت می‌دهد.»
- کرونا و سالمندان
کرونا زندگی سالمندان را بیش از هر زمان دیگری تحت تأثیر قرار داده است. با شیوع کرونا دوره‌ها و کلاس‌های آموزشی و برنامه‌های مختلف کانون جهاندیدگان لغو شد و برنامه‌های مختلف فضای مجازی جای آن را گرفت. با این حال باز هم میوه‌چی بیکار ننشست. او می‌گوید: «به دلیل ریسک بالایی که حضور در جمع‌های عمومی برای سالمندان در دوره کرونا دارد، دورهمی‌ها و برنامه‌های مختلف ما لغو شد. طی این مدت و نبود جلسات حضوری روزی نیست که پیام و تماس تلفنی راجع به افسردگی و حال روحی آشفته نداشته باشیم. موضوعی که همه این زن‌ها به آن اشاره می‌کنند این است که شرکت در کلاس‌ها و برنامه‌های مشارکتی آنان را از افسردگی دور می‌کند.»
بهترین خاطرات فعالیتش در سرای محله به روزهایی برمی‌گردد که حال افسردگی بانوان سالمند شهر جای خود را به خوشحالی می‌داد: «در میان افراد سالمندی که در گروه کر یا برنامه‌های دیگر سرای محله شرکت می‌کنند، افرادی با بیماری‌های مختلف مانند ام. اس و سرطان هم حضور دارند. خانواده این افراد همواره از بهتر شدن سالمندانشان طی زمان حضور در کلاس‌ها می‌گویند. ما عضوی داشتیم که روز اول با ویلچر حرکت می‌کرد اما بعد از مدتی آنقدر روحیه خوبی به دست آورده بود که عصا و واکر را جایگزین ویلچر کرد و بعد هم بدون هیچ کمکی روی پای خود به کلاس‌ها آمد.»
- انگیزه‌ای برای زندگی شاد
جلسات حضوری گروه کر آوای شهر امید و دیگر فعالیت‌های سالمندان در سرای محله از زمانشیوع کرونا تعطیل شد. با این حال با پیگیری اعضای گروه‌ها، جلسات مجازی در حال برگزاری است. اعضای گروه مشغول تمرین برای ضبط کلیپی تلویزیونی هستند. میوه‌چی می‌گوید: «فعالیت‌های ما بعد از کرونا به سمت فضای مجازی کشیده شد. همین گردهمایی کوچک هم برای اعضا بسیار مهم است و در آن شرکت می‌کنند.»
او از دسترسی راحت سرای محله قلهک می‌گوید که سالمندان از هر نقطه شهر می‌توانند با وسایل نقلیه عمومی یا خودرو شخصی به این محله برسند: «من فکر می‌کنم اگر فردی اراده و انگیزه کافی برای انجام‌کاری داشته باشد حتی با وجود شیب زیاد معابر پهنه شمال می‌تواند خود را به مکان و برنامه مورد نظر برساند.»
جلسات کانون دیابت را با حضور سالمندان اداره می‌کند و برنامه‌های تغذیه و ورزش را به کمک کارشناسان برای آنها تنظیم می‌کند. دستی در فعالیت‌های محیط‌زیستی دارد و از برگزاری همایش‌های روز هوای پاک تا آموزش تفکیک زباله از مبدأ را پیگیری می‌کند.
میوه‌چی یکی از فعال‌ترین ساکنان منطقه ۳ که هفتادمین سال زندگی‌اش را سپری می‌کند می‌گوید: «همه افراد به‌خصوص سالمندان به با هم بودن نیاز دارند. دوری از احساس تنهایی آنها را توانمند می‌کند و انگیزه بهتر و بیشتری برای زندگی پیدا می‌کنند.
این دور هم بودن در کانون‌های سالمندان یا برنامه‌های مختلف سرای محله بهانه‌های مختلفی دارد. هرکدام از افراد هر هنر و مهارتی دارند به دیگران هم آموزش می‌دهند. زندگی پویایی برای خود می‌سازند و با این تفکر که سالمندی دوره خانه‌نشینی است مبارزه می‌کنند.»