به گونهای که صندوق کودکان سازمان ملل اعلام کرده: «هر چند تخمین تعداد دقیق کودکان خیابانی غیرممکن است، اما بیشک میتوان گفت که این تعداد به دهها میلیون کودک در سراسر جهان میرسد و به احتمال زیاد تعداد آنها در حال افزایش است.» آنچه بهطور کلی کودککار خیابانی را از سایر کودکان متفاوت میکند این است که این کودکان به هر دلیلی، زمان بیشتری را در خیابانهای شهرهای بزرگ و مدرن که برای آنها محیطی ناامن و متشنج به شمار میرود، سپری میکنند. بنابراین گسترش این پدیده میتواند پیامدهای زیان بخش و جبران نشدنی در ابعاد فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، فردی، اجتماعی، خانوادگی و انسانی برای جامعه داشته باشد.
آثار زیانبار این آسیبها تنها به دوران کودکی منحصر نمیشود، بلکه تا بزرگسالی نیز ادامه مییابد و جامعه را از وجود انسانهای کارآمد و شایسته محروم میکند. بررسی عملکرد برنامه ساماندهی کودکان خیابانی از ابتدای اجرای آن و مطالعه وضعیت این کودکان پذیرش شده در مراکز، نشاندهنده این واقعیت است کهدرصد بالایی (حدود ۶۰درصد) از این افراد را کودکانی تشکیل میدهند که بهرغم وجود سرپرست و خانواده، متأسفانه به دلیل فقر شدید اقتصادی و فرهنگی و تنها برای کسب درآمد در خیابان حضور پیدا میکنند.
بنابراین نگهداری آنها در مراکز نه تنها به دلیل وجود سرپرست قانونی مقدور نیست، بلکه خود کودک نیز با این امر موافق نبوده و میخواهد نزد خانوادهاش برگردد.
بنابراین مهمترین رویکردهای مورد تأکید برای بازتوانی کودکان خیابانی، توانمندسازی با محوریت خانواده و نیز تحصیل و آموزش آنها برای ایجاد فرصتهای برابر و امکان بازگشت به زندگی سالم و بالنده در آینده است. همچنین بهرهگیری از توان و مشارکت بخش غیردولتی و ظرفیتهای بالقوه جامعه و حمایت خیّران از کودکان نیازمند و در معرض خطر، شرایط مناسبی را برای اجرای این فعالیت، در قالب مراکز غیردولتی و مؤسسات خیریه فراهم میکند.
در همین راستا معاونت اجتماعی و فرهنگی شهرداری منطقه ۹ با همکاری مؤسسه «دانشگران رهایی افروز» نخستین مرکز مهارتآموزی ویژه کودکان در شهر تهران را راهاندازی کرد که میتواند نتایج مثبتی در قالب آموزشهای کاربردی به کودکانکار و دانش، توانمندسازی پدران دارای شرایط مطلوب با اجرای طرح، آموزش و تبدیل کودکان به تکنسین اتومکانیک، کسب مدرک اتومکانیک از سازمان فنی و حرفهای توسط کودکان، ایجاد فرصت اشتغال پایدار و... داشته باشد.