به گزارش همشهری به نقل از بی‌بی‌سی، مطالعات نشان می‌دهد سپری کردن زمان غذا در کنار هم دستوری برای شادی است، چراکه نشستن پشت میز غذا ما را در ارتباط با هم قرار می‌دهد و باعث ایجاد پیوند می‌شود. تحقیق دیگری نشان می‌دهد کودکان و نوجوانانی که به طور مرتب وعده‌های غذایی را با دیگران می‌خورند، رژیم غذایی سالم‌تری دارند؛ رژیمی شامل میوه‌ها، سبزیجات و مواد مغذی. همچنین مدارکی وجود دارد که غذا خوردن در کنار هم احتمال اضافه وزن و چاقی در جوانان را کم‌تر می‌کند.
البته این موضوع پیچیدگی‌هایی هم دارد. بعضی کارشناسان معتقدند غیرممکن است غذا خوردن در کنار هم را از عوامل دیگر جدا کرد. به عنوان مثال خانواده‌هایی که بیشتر وعده‌های غذایی را با هم می‌خورند، احتمالا وضعیت مالی بهتری برای خریدن مواد غذایی تازه و همین‌طور وقت و انرژی و توانایی بدنی بیشتری برای پخت‌وپز دارند. به اضافه بعضی از پزشکان می‌گویند خوردن تمام وعده‌های غذایی در کنار هم برای بسیاری از خانواده‌ها امکان‌پذیر نیست و استرس‌های خود را به دنبال دارد.
اما روانشناسان و متخصصان تغذیه به طور گسترده‌ای با این موضوع موافقند که دور هم نشستن و با دیگران غذا خوردن برای سلامت روان مفید است، به‌خصوص کودکان و نوجوانان. لیندا بلیر، روانشناس بالینی و کارشناس فرزندپروری می‌گوید: «آنچه مشخص است این است که وقتی به عمل خوردن توجه نمی‌کنید، بیشتر می‌خورید و به جای اینکه فکر کنید چه چیزی برایتان مناسب است، هرچه در دسترستان باشد می‌خورید. بودن در کنار دیگران توجه شما را به این واقعیت که در حال غذا خوردن هستید، جلب می‌کند و از آنجا که می‌دانیم خوردن بدون توجه خوب نیست، بهترین کار برای حل این مشکل خوردن در کنار هم است.»
اما همانطور که گفته شد برای بسیاری از خانواده‌ها امکان اینکه همیشه وعده‌های غذایی را کنار هم بخورند، وجود ندارد. نظرسنجی که سال گذشته در سوپرمارکت‌های زنجیره‌ای انجام شد، نشان داد تنها ۲۸ درصد از خانواده‌ها هر شب با هم غذا می‌خورند. ۵۵ درصد افرادی که نظرسنجی شدند، تلاش می‌کنند تا وقتی برای این کار پیدا کنند و یکی از هر پنج نفر (۱۹ درصد) تا دیروقت کار می‌کند و نمی‌تواند با خانواده غذا بخورد و تقریبا یک‌چهارم (۲۳ درصد) گفتند فرزندانشان مقابل تلویزیون یا کنسول بازی‌شان غذا می‌خورند.
پس چطور می‌شود اگر امکان اینکه هر شب با هم غذا بخوریم، وجود ندارد، بیشتر وقت‌ها این کار را بکنیم؟
کیفیت نه کمیت
دکتر بلیر می‌گوید تعداد دفعات واقعا اهمیت ندارد. تا زمانی که سعی می‌کنید یک یا ۲ بار در هفته با هم غذا بخورید، این کار موثر است. مهم است که منعطف باشید، به‌خصوص با نوجوانان چون اگر مجبورشان کنید با شما غذا بخورند، احتمالا ارتباط خوبی با بقیه سر میز برقرار نمی‌کنند.
بلیر می‌گوید: «به یاد داشته باشید مغز نوجوانان از نظر روانی تغییر می‌کند و برنامه متفاوتی نسبت به بزرگسالان دارند. آنها تنبل نیستند، ولی واقعا نمی‌توانند صبح زود بیدار شوند و تا دیروقت شب بیدار بمانند. پس روزهای تعطیل هر وقت از خواب بیدار شدند یک صبحانه دیروقت با هم بخورید. وقتی هم از بیرون به خانه برمی‌گردند با آنها یک نوشیدنی داغ و یک میان‌وعده بخورید.
زمان غذا را به یک مناسبت تبدیل کنید
بلیر پیشنهاد می‌کند اگر امکانش را دارید وعده‌های غذایی با هم را به یک مناسبت مرتب تبدیل کنید: «این مناسبت می‌تواند ناهار یک روز تعطیل یا پیتزای شب تعطیل باشد. ولی در ارائه کیفیت این وعده دچار استرس نشوید. غذا مهم‌ترین جنبه غذا خوردن کنار هم نیست.»
کاترین لیپ، متخصص تغذیه نوجوانان می‌گوید یک عنصر سرگرم کننده در این کار در نظر بگیرید. به خصوص وقتی فرزندان نوجوانتان در آن حضور دارند. او پیشنهاد می‌دهد به جای این که یک نوع غذا داشته باشید، چند نوع غذای ساده مثل نودل یا تست‌های مختلف با مواد متفاوت درست کنید. به این شکل هر کس می‌تواند چیزی را که دوست دارد، بردارد. لیپ می‌گوید: «کودکان می‌توانند لقمه‌ای را که دوست دارند بردارند و شما هم می‌توانید در حالی که غذا می‌خورید، با هم صحبت کنید.»
وسایل الکترونیکی و موبایل را کنار بگذارید
یک تحقیق در حال انجام، می‌گوید اینکه موبایل‌ها و وسایل الکترونیکی را حین غذا کنار بگذارید، فواید بسیاری دارد. مطالعات بسیاری ارتباط بین استفاده از وسایل الکترونیکی توسط والدین یا فرزندان سر غذا و خطر الگوی ناسالم غذا و چاقی را تأیید کرده‌اند. نظریه دیگر این است که اگر والدین سر میز با موبایل یا تبلت سرگرم باشند، کودکان و نوجوانان نمی‌توانند عادت‌های سالم غذا خوردن را از آنها آموزش ببینند.
بلیر می‌گوید: «فقط ۱۵ تا ۲۰ دقیقه طول می‌کشد که یک وعده غذایی را بخورید و همه می‌توانند این ۱۵ تا ۲۰ دقیق را دور از موبایل بگذرانند.
واقع‌گرا باشید
دکتر مکس دیوی از کالج سلطنتی اطفال و سلامت کودکان می‌گوید: «گرچه مدارکی دال بر اینکه غذا خوردن در کنار هم مفید است، وجود دارد، برای بسیاری از خانواده‌ها این کار امکان‌پذیر نیست. واقعا مهم است یک ایده‌آل دست‌نیافتنی را ارائه و ترویج نکنیم. خانواده‌هایی با درآمد پایین، کارگران شیفتی، افراد با ویژگی‌های جسمی خاص و اختلالات عصبی رشدی، از کسانی هستند که برای یک خوردن یک وعده غذا در کنار هم به سختی باید تلاش کنند.»
دکتر دیوی می‌گوید: «ایده خانواده شاد دور میز در آشپزخانه که در کنار هم یک غذای خانگی می‌خورند، ایده‌آلی را مطرح می‌کند که کمک‌کننده نیست و معکوس عمل می‌کند، اگر افراد نتوانند آن را انجام دهند.»