به گزارش همشهری آنلاین، قدیمی‌ترین شیوه نان‌پزی نیز پخت آن میان خُلواره و خاکستر بوده که هنوز هم میان برخی از مردم عشایری و روستایی بازمانده است. خوزستان، گیلان، گرگان و مازندران از سرزمین‌هایی بوده‌اند که مردم آنها نان تهیه شده از آرد برنج می‌خوردند. شماری از جغرافی‌نویسان سده ۴ قمری به مصرف نان برنجی در میان بسیاری از خوزی‌ها (مردم بومی خوزستان) اشاره کرده‌اند.
نان لواش و تافتون و انواع نان‌های محلی دیگر و نان‌های روستایی که به «نان دهاتی» معروف بوده‌اند، از کهن‌ترین نان‌های سفره مردم ایران بوده و قرن‌ها پیش از شکل‌گیری نانوایی سنگک‌پزی و پختن نان سنگک در ایران، در خانه و به دست زنان روستایی و بعضاً شهری پخته می‌شده و جنبه تولید خانگی روستایی داشته است.
در شهرهای ایران، به ویژه تهران، پختن انواع نان‌ها از دوره قاجار به این سو در بازارها معمول بوده و مطبوع‌ترین و پرطرفدارترین این نان‌ها هم، نان سنگک، تافتون، لواش و در نیم قرن اخیر نان بربری بوده است. ایرانیان نان را برکت خدا می‌دانند، زیرا این ماده در برنامه‌های غذایی آنان نقش بسیار مهمی داشته و دارد. نان، اصلی‌ترین خوراک سفره ایرانی بوده و در مواقعی خاص به جای بشقاب، قاشق، دستمال و لفاف به کار می‌رفته است.
دراین‌باره بخوانید؛ قدیمی‌ترین شیوه پخت نان در ایران | وقتی پخت سنگک مخصوص شهری‌ها بود | اشاره هرودوت به نان گندم خوردن کمبوجیه و ایرانیان
گزارش و تصویر: مریم ورشو
تدوین: مسعود ساکی