به گزارش همشهری آنلاین، پشت هر نذری یک خاطره و یک قصه جا گرفته است. یکی از نذری‌های متفاوت تهرانی‌ها نذر نمک در امامزاده صالح (ع) است. سینی پر از نمک در ورودی این امامزاده نشان‌دهنده حاجت‌روا شدن زواری است که برای حاجتشان نذر نمک کرده‌اند. در حقیقت بین لقمه نان و پنیر و سبزی و دانه ریختن برای کبوترهای حرم، نمک بیشترین نذری این امامزاده معروف است. حکایت این نذر هم به آب‌وهوای منطقه شمال تهران برمی‌گردد. سرمای هوا و برف و بوران باعث می‌شد مسیر رفت‌وآمد زائران یخ بزند و تردد سخت و دشوار شود. همین وضع باعث شده بود در وسایل زوار همیشه نمک هم باشد تا در مسیر روی یخ‌ها بریزند. با این ترفند، یخ‌ها آب می‌شد و خطر سرخوردن هم کاهش پیدا می‌کرد. در حقیقت نمک وسیله ضروری برای زائران این امامزاده بود. بومی‌های محله هم برای اینکه مهمانان امامزاده راحت‌تر رفت‌وآمد کنند زمین را نمک‌پاش می‌کردند. قرض دادن نمک یک عمل نیکو بود و همین باعث شده بود تا مردم برای راحتی همدیگر نمک نذر امامزاده کنند. هر کس که نمک لازم داشت در امامزاده آن را پیدا می‌کرد. این رسم تا امروز ادامه دارد. هرچند نمک نذری دیگر کارکرد قبل را ندارد و زوار برای تبرک و استفاده در غذا و طبخ آن را از سینی نذری‌ها برمی‌دارند.
برادر بزرگوار امام رضا (ع) که در بین ایرانیان به امامزاده صالح (ع) شهرت دارد، در رده امامزاده‌های صحیح‌النسب به شمار می‌روند و زیارت حرم مطهر ایشان از ثواب بسیار زیادی برخوردار است. ورود ایشان به ایران به زمانی برمی‌گردد که این حضرت ماجرای ولیعهدی برادر بزرگوارشان را می‌شنوند و از عراق به‌سوی ایران حرکت می‌کنند، اما زمانی که به منطقه تجریش فعلی می‌رسند توسط دشمنان به شهادت می‌رسند.