همشهری آنلاین- مریم باقرپور: «سونیا شناسی» سال ۱۳۸۴ در نمایشگاه آثار هنری مصلی تهران با رشته پیکر تراشی یا همان غزال‌تراشی آشنا شده و شرکت در کلاس‌های آموزشی را شروع کرده است. او می‌گوید: «آنقدر به این رشته علاقه‌مند شده بودم که در ۴ جلسه، ۳ کار هنری ارائه دادم و استادم با دیدن کارهایم گفت تو روزی استاد می‌شوی که خوشبختانه این اتفاق افتاد.»
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
آشنایی با خیریه و تغییر شیوه کار
شناسی سال ۱۳۹۱ با مؤسسه خیریه ساحل امید آشنا می‌شود و در این میان علاوه بر کمک‌های خیرخواهانه، برای علاقه‌مندان کلاس آموزشی می‌گذارد. او می‌گوید: «استادم فکر نمی‌کرد که روزی تصمیم بگیرم به افراد دارای معلولیت آموزش بدهم. درحالی‌که من این شیوه کاری را دوست دارم. چون برخی از افراد معلول ساعت‌ها و روزهای زیادی را بیکار در خانه‌هایشان می‌گذرانند و برخی هم با مشکلات مالی زیادی مواجه می‌شوند، درحالی‌که می‌توان با یادگیری این رشته درآمد مناسبی کسب کرد.»
ساخت غزال در ۷ جلسه
شناسی در این سال‌ها به افراد زیادی غزال‌تراشی آموزش داده، تا جایی که آمار شاگردانش را ندارد. تعدادی از دانش‌آموزان مدرسه ناشوایان و اعضای تیم معلولان تیراندازی و... نمونه آنهااست. برخی از این افراد پس از پایان دوه آموزشی‌شان، آنقدر مهارت کسب کرده‌اند که ده‌ها سفارش گرفته و همچنان مشغول کارهستند. شناسی می‌گوید: «غزال‌تراشی در واقع تراش چوب به اشکال مختلف غزال، لک لک، ماهی و... است و افراد با یادگیری این مهارت هنری می‌توانند در منزل خودشان درآمدزایی کنند، از کار دست خودشان به عزیزانشان هدیه بدهند، دکوراسیون منزلشان را با کار دست خودشان زیباتر کنند و... برای یادگیری هم نیاز به زمان زیادی نیست و در صورت علاقه در ۷ جلسه می‌توانند مهارت هنری پیکرتراشی را یاد بگیرند و طرح خودشان را از غزال تا خروس و اسب و... تراش داده و آماده کنند.»
کارآفرینی برای افراد خاص
در گذشته اولویت «شناسی» آموزش به افراد دارای معلولیت بود، اما به واسطه فعالیت در خیریه با افرادی آشنا شده که سرپرست خانوار، سرطانی، دارای ضایعه نخاعی و... هستند و نیازمند منبع کسب درآمد. بنابراین با موافقت مدیر مؤسسه تصمیم می‌گیرد، کلاس‌های غزال‌تراشی را نه تنها برای افراد دارای معلولیت، بلکه برای بانوان سرپرست خانوار، نیازمندان و همه علاقه‌مندان این رشته هنری برگزار کند. او دراین‌باره می‌گوید: «این حس که بتوانم گره از مشکلی بردارم یا برای فردی عامل ایجاد اشتغال شوم برایم خوشایند بود. برای همین طرح آموزشی‌ام را شروع کردم که تا حدودی هم با استقبال شهروندان مواجه شد و عده زیادی حالا با یادگیری این مهارت هزینه خود و خانواده‌شان را تأمین می‌کنند.»
تیغ جراحی و یک میز کار
برای فعالیت حرفه‌ای در زمینه غزال‌تراشی، فرد نیاز به فضای زیاد همراه با دستگاه فرز دارد و گرد وغبار هم محیط را در برمی‌گیرد. اما این مربی جوان، توانسته شیوه کارش را تغییر دهد تا افراد در گوشه اتاق و روی یک میز هم چوب را با تیغ جراحی تراش بدهند. او معتقد است: «معمولاً افراد دارای معلولیت مشکل تنفسی دارند یا برخی فضایی برای کار ندارند، برای همین سعی کردم با تیغ جراحی کار کنم. این کار اوایل سخت بود اما در نهایت جواب داد و حالا خود من روی یک میز می‌توانم انواع غزال را تراش بدهم و سمباده بکشم. بنابراین شرط فعالیت در این رشته علاقه و داشتن ۲ دست سالم است. چون باید با دست چوب برش داد و سمباده کشید.»
آموزش همراه با فروش
افرادی که در کلاس‌های سونیا شناسی شرکت می‌کنند، در جلسه اول با موضوع‌های کلی آشنا می‌شوند و از جلسه دوم به بعد با چوبی در اختیارشان قرار می‌گیرد، شیوه تراش را آموزش می‌بینند و در این میان تنها سمباده، چسب و تیغ جراحی را با خودشان سر کلاس می‌برند. پس از چند جلسه هم می‌توانند نخستین غزال خود را تراش بدهند و بعدها بر اساس الگو طرح‌های دیگر یاد می‌گیرند. مربی جوان هم‌محله‌ای می‌گوید: «همیشه به شاگردانم می‌گویم کارتان را آنقدر جدی بگیرید و چنان اثری ارائه بدهید که زمان فروش افراد از سر دلسوزی و ترحم کارتان را نخرند و زیبایی اثر جذبشان کند. چون ما علاوه بر آموزش، زمینه‌ای را فراهم می‌کنیم تا علاقه‌مندان بتوانند در بازارچه‌های مختلف آثار خود را بفروشند.»
حالا با آموزش‌های این بانوی جوان، افراد بسیاری توانسته‌اند درآمدهای زیادی کسب کنند. چون حداکثر مبلغ مورد نیاز در ساخت هر غزالی ۲۰۰ هزار تومان برای خرید چسب، سمباده و یک بسته تیغ ۱۰۰ تایی است و در مقابل فرد می‌تواند هر غزال را به بیش از ۳۰۰ هزار تومان بفروشد. شناسی ادامه می‌دهد: «چندی پیش به بانویی این مهارت را آموزش دادم. پس از مدتی سراغم آمد و سفارش ۱۰۰ کار داد. وقتی دلیلش را پرسیدم متوجه شدم که او به دخترش هم این رشته هنری را آموزش داده و کارشان آنقدر رونق گرفته بود که نتوانسته بود همه سفارش‌ها جواب بدهد. یا پس از آموزش در مدرسه ناشنوایان گرچه آموزش به آنها به دلیل بلد نبودن زبان اشاره توسط من، سخت بود اما یکی از شاگردانم این رشته را دنبال کرد و حتی کارهایش را به دیگران فروخته است.»