به گزارش همشهری آنلاین به نقل از هلث‌دی نیوز این بررسی که شامل تقریبا ۲۴۰۰۰ فرد بزرگسال آمریکایی میشد نشان داد میزان‌های پایین HDL با اندکی خطر بالاتر حمله قلبی در میان سفیدپوستان همراهی دارد، اما چنین رابطه‌ای در میان بزرگسالان سیاهپوست وجود نداشت.
همچنین یافته‌های این بررسی نشان داد که میزان‌های بالای HDL - که به طور معمول با سلامت قلب مربوط می‌شود- تفاوت چندانی از لحاظ خطر بیماری قلبی در بزرگسالان سیاهپوست یا سفیدپوست ندارد.
کارشناسان میگویند این یافته‌ها لزوم ارزیابی دوباره درباره چگونگی استفاده از HDL برای پیش‌بینی خطر دچار شدن افراد به بیماری قلبی را مطرح می‌کند. همچنین به گفته آنها، به طور کلی‌تر پژوهشگران نیز باید این موضوع را مشخص کنند که آیا عوامل خطرساز «سنتی» یا «معمول» برای بیماری قلبی اثرات مشابهی بر همه افراد دارند یا در زیرگروه‌های متفاوت افراد اثرات متفاوتی دارند.
به گفته کارشناسان، لازم است که شناخت گسترده‌تری درباره عوامل خطرساز برای همه گروه‌های نژادی و قومی به دست آید و این شناخت به راهنماهای درمانی تبدیل شود که در همه افراد تاثیربخش باشد.
HDL یا لیپوپروتئین با تراکم بالا شهرتش به عنوان کلسترول «خوب» را در ابتدا در «بررسی قلب فرامینگهام» - یک بررسی مشهور گسترده درباره عوامل خطرساز برای بیماری قلبی- به دست آورد. این بررس در دهه ۱۹۷۰ نشان داد که رابطه‌ای میان میزان‌های بالاتر HDL و خطر کمتر حمله قلبی وجود دارد.
بررسی فرامینگهام یک طرح پژوهشی عمده است که هنوز همه ادامه دارد: این بررسی چند دهه پیش بسیاری از عوامل مؤثر مشکلات قلبی یا سکته مغزی را شناسایی کرد، از جمله فشار خون بالا، میزان‌های بالای کلسترول «بد» یا کلسترول LDL، سیگار کشیدن و چاقی که خطر این بیماری‌ها را افزایش و ورزش و میزان بالاتر HDL که این خطر را کاهش می‌دهند.
امروزه HDL زیر ۴۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر برای مردان یا زیر ۵۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر در زنان بیش از حد پایین شمرده می‌شود. میزان بین این عددها و ۵۹ میلی‌گرم در دسی‌لیتر طبیعی شمرده می‌شود و افراد تشویق می‌شوند که میزان HDLشان را به حد «مطلوب» ۶۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر و بالاتر برسانند.
اما مشکل این است که همه شرکت‌کنندگان در بررسی فرامینگهام سفیدپوست بودند و برخی از بررسی‌های اخیر با تنوع نژادی بالاتر این موضوع را که HDL پایین برای سلامت قلب همه افراد «بد» است، زیر سؤال برده‌اند.
یافته‌های این بررسی جدید نشان می‌دهند که در آمریکاییان سیاهپوست نیز HDL پایین تاثیر بدی بر سلامت قلب ندارد.
این بررسی که یافته‌های آن در ژورنال انجمن متخصصان قلب آمریکا (Journal of the American College of Cardiology)منتشر شده است شامل ۲۳۹۰۱ بزرگسال آمریکایی در سنین ۴۵ و بالاتر میشد که در آغاز بررسی عاری از بیماری کورونری قلب (بیماری شریان‌های تغذیه‌کننده ماهیچه قلب به علت تجمع پلاک‌های چربی مسدودکننده) بودند. حدود ۴۲ درصد شرکت‌کنندگان سیاهپوست و ۵۸ درصدشان سفیدپوست بودند.
در طول یک دهه، ۱۶۰۰ نفر از این افراد دچار حمله قلبی شدند یا با علت بیماری کورونری قلب مردند. نتایج نشان داد که میزان پایین HDL مقدار اندکی خطر بیشتر مشکلات قلبی را پیش‌بینی می‌کند، اما فقط در افراد سفیدپوست: در میان شرکت‌کنندگان سفیدپوست میزان پایین HDL نسبت به میزان طبیعی HDL با ۲۲ درصد خطر بالاتر دچار شدن به مشکلات قلبی همراهی داشت.
اما در میان بزرگسالان سیاهپوست، میزان پایین HDL با افزایش خطر بیماری قلبی همراهی نداشت. و مهمتر اینکه میزان بالای HDL هم در میان هیچ گروهی از افراد شرکت‌کننده محافظتی در برابر بیماری قلبی ایجاد نکرده بود.
این یافته که میزان بالای HDL تاثیری از لحاظ محافظت در برابر بیماری قلبی ندارد، تعجب‌آور نبود، چرا که کارآزمایی‌های بالینی داروهایی که میزان HDL را بالا می‌برند، نیز تاثیری از لحاظ محافظت از بیماری قلبی نشان نداده‌اند.
کارشناسان میگویند البته هنوز راهنمای فعلی برای پیشگیری از بیماری قلبی هنوز میزان HDL را در کنار سایر عوامل خطرساز تکیه دارد.
کارشناسان میگویند به خصوص در بیماران سیاهپوست باید اهمیت بیشتری به عوامل خطرسازی مانند فشار خون بالا، چاقی و میزان بالای کلسترول «بد» یا LDL داده شود. اما به گفته آنها، نابرابری‌های اجتماعی دلیل اصلی آن است که آمریکاییان سیاهپوست با احتمال یک سوم بیشتر نسبت به آمریکاییان سفیدپوست به علت بیماری قلبی یا سکته مغزی می‌میرند.