همشهری آنلاین _ رضا نیکنام : برای تماشای این بنای تاریخی باید به محدوده مرکزی تهران، خیابان پامنار، خیابان شوش و خیابان خیام بروید. وقتی برای اولین‌بار ساختمان دادگستری(وزارت عدلیه) را می‌بینید، موضوعی که بیشتر از همه توجه شما را جلب می‌کند، وجود مجسمه‌های عظیم و بسیار زیبای آن است. این مجسمه‌ها که جلوه‌ای خاص به این ساختمان دادند، یادگاری گرانقدر و ارزشمند از استادان بزرگ ایران هستند. تندیس بانوی عدالت با دستان هنرمند و خلاق استاد «ابوالحسن صدیقی» شکل گرفته است و نقش برجسته «انوشیروان دادگر» خالقی جز استاد «غلامرضا رحیم‌زاده ارژنگ» نداشته است.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا ببینید
«گابریل‌گورکیان» که در کنار برخی از مهم‌ترین شخصیت‌های جهانی معماری مدرن مطرح است، در ساخت ساختمان دادگستری و در کلیت بنا از جناح‌های ساختمانی مدرن و متقارن و نئوکلاسیک که چند حیاط دارد، استفاده کرده و در تقسیم‌بندی بنا به سه بخش و جناح مرکزی تاکید زیادی شده است. بر نمای ساختمان نقوشی برجسته به سبک نو هخامنشی دیده می‌شود که به دلیل کشفیات تازه باستان‌شناسی در تخت جمشید و شوش و هم‌چنین علاقه‌مندی او به تاریخ این سرزمین بوده است.
در نگاه نخست، عظمت و ارتفاع ساختمان با ستون‌ها و نقش برجسته‌ها و پنجره‌های بلند و متعدد کاملا منطبق است. در نمای اصلی چهار ستون بزرگ اصلی و در دو جناح چهار ستون باریک وجود دارد. در سردر اصلی بنا، آرم شیر و خورشید بوده که در سال١٣۵٧، این آرم برداشته شده و آرم جمهوری اسلامی ایران نصب شده که این عمل نیز به خوبی انجام شده است. در دو طرف ساختمان ورودی، دو صفحه حجاری شده وجود دارد که تصویری است از قضات در حالت‌های نشسته و ایستاده که بعضی قلم و بعضی دیگر کتابی بزرگ در دست دارند و همگی نگاهی خاص به نقطه‌ای دارند که نشان‌دهنده افق‌های دور است.
- نمایی از کاخ دادگستری