همشهری آنلاین - نصیبه سجادی: ظاهر طبیعی و واقعی مجسمه‌های این بوستان نگاه هر بیننده‌ای را به خود جلب و زیبایی فضای پارک را دوچندان کرده است؛ پیکره‌های که «پرویز تناولی» از آدم‌های معمولی می‌سازد تا برای نخستین‌بار در یکی از پارک‌های تهران نصب شود.
«جمشید رحمانی‌پناه»، از معتمدان و افراد بومی یوسف‌آباد، که اطلاعات منسجمی از تهران سال‌های دور دارد، از پارک شفق می‌گوید که «کامران دیبا» ساخته و به دلیل طراحی و غنای معماری، ثبت ملی هم شده است: «وسط پارک که الان زمین بازی بچه‌هاست، گودی بزرگی بود که زباله‌های تهرانی‌ها تا سال‌ها آنجا تخلیه می‌شد. سال ۱۳۴۲ وقتی سروصدای تهرانی‌ها از مزاحمت‌های این پارک بلند شد، کامران دیبا مأمور ساخت آن می‌شود بر فراز و فرود تپه‌ماهورهای اینجا.»
تناولی به درخواست دیبا ۶ مجسمه از مردم کوچه و بازار ساخت. تا آن زمان فقط مجسمه‌های افراد مهم در مکان‌های عمومی نصب می‌شد. علاوه بر این، مجسمه‌ها در اندازه‌های واقعی و در حال انجام کارهایی هستند که شهروندان در فضاهای همگانی انجام می‌دهند. علاوه بر این، علاقه معمار پارک شفق به معماری ایتالیا را می‌توان در ساخت میدانگاه اصلی و حوضچه آن و سکوهایی که برای نشستن و لذت بردن مردم از کنار هم بودن ساخته شده است، کاملاً مشاهده کرد. در طراحی شفق، نشانه‌ای از طراحی بوستان‌های فرانسه و الهاماتی از معماری ایرانی هم مشاهده می‌شود. به‌عنوان مثال، سبک طراحی پایه‌های پل‌های پارک به سبک پل‌های اصفهان است. حفاظ پل‌ها هم برگرفته از نرده‌های سالن‌های تئاتر کشورهای اروپایی است.»