همشهری آنلاین – ثریا روزبهانی: این بانوی پرتلاش، علاوه بر مدیریت یکی از بزرگ‌ترین ستادهای جهیزیه ایران، و همچنین خیریه یاران ضامن آهو (ع)، چندین کارگاه کارآفرینی راه‌اندازی کرده است و با مهارت آموزی به مددجویان و افراد علاقه‌مند جویای کار، آنها را برای کسب درآمد، توانمند می‌کند.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
می‌توان گفت همه افراد از نیاکان و اجدادشان خصلت‌ها و رفتارهایی را به ارث برده‌اند. بحیرایی هم اعتقاد دارد در کنار حوادث روزگار، این سنت و خصلت نیک از اجدادش به او ارث رسیده است. او می‌گوید: «جدّ پدری و مادری‌ام هر دو کار خیر انجام می‌دادند. به همین خاطر کمک به همنوعان و مددرسانی به نیازمندان از کودکی در خون من هم وجود داشته تا بتوانم رسالت آنها را ادامه بدهم و به مردم خدمت کنم. اما در برهه‌ای از زمان گره کوری به زندگی‌ام افتاد. مشکلات مالی‌ام آنقدر زیاد بود که نمی‌دانستم چه باید بکنم. به یاری خدا توانستم بر گرفتاری‌هایم غلبه کنم و همان زمان با خدا عهد بستم که اگر روزی استطاعت مالی پیدا کردم در خدمت بندگانش باشم. به عهدم عمل کردم. من حدوداً از ۲۲ سالگی سعی می‌کردم در حد توانم باری از دوش دیگران بردارم و اکنون از آن روزگار ۳۵سال می‌گذرد که این کار، دغدغه روز و شبم شده است و با جدیت و مداوم آن را دنبال می‌کنم.»
ضامن آهو، یاری رسان است
شکوه خانم در مراحل نخست کار فقط جهیزیه یا سیسمونی تهیه می‌کرد یا هر از چندگاهی با کمک خیّران سبد کالا به خانواده‌های بی‌بضاعت می‌داد. او می‌گوید: «اول از همه از نیازمندان دوست و آشنا و اهالی محله شروع کردم. هرکسی مشکلی داشت برای رفع آن قدم بر می‌داشتم. خیریه کوچکی را راه‌اندازی کردم. چون جا و مکانی نداشتم امور خیریه را در حسینیه حضرت علی اصغر(ع) واقع در محله نبی اکرم(ع) انجام می‌دادم. نامش را به عشق امام رضا(ع)، یاران ضامن آهو گذاشتم و مجوز رسمی آن را گرفتم، اما بعد تصمیم گرفتم اشتغالزایی کنم. چراکه با دادن یک سبد کالا یا وجه دستی مشکل این خانواده‌ها حل نمی‌شد. برای همین با چند تن از دوستان خیّرم مشورت کردم و آنها قول دادند کمک کنند. این کارگاه‌های حرفه آموزی فقط برای نیازمندان نیست. هر شهروندی می‌تواند از خدمات اینجا بهره‌مند شود. هدف رونق گرفتن زندگی‌هاست. برای همین فوت و فن بازاریابی را به آنها یاد می‌دهیم تا خودشان اشتغالزایی کنند و کارآفرین شوند.»
او سال‌هاست که با راه‌اندازی کارگاه کارآفرینی ، رایگان آموزش می‌دهد و زمینه اشتغال را برای بانوان بدسرپرست و بی‌سرپرست ایجاد کرده است. همچنین بحیرایی یکی از بزرگ‌ترین ستادهای تهیه جهیزیه کشور را راه‌اندازی کرده و اداره می‌کند. او بیش از ۱۵۰۰ کودک یتیم و ۶۰۰ مددجو از اقصی نقاط تهران و مناطق محروم کشور را تحت پوشش خود دارد. فعالیت‌های بحیرایی و خیریه‌اش به توزیع سبدکالا، ایجاد فرصت شغلی، تهیه جهیزیه برای نوعروسان و طبخ غذا برای نیازمندان در تهران معطوف نمی‌شود، بلکه نیازمندان سایر استان‌ها مانند بروجرد، اراک، نهاوند و بخشی از اصفهان از این خدمتان بهره می‌برند.
قالی‌های مددجویان در آستانه صادرات
موفقیت‌ها و فعالیت‌های خیرخواهانه خیران این مرکز به ثمر نشسته و اکنون تلاش‌های مددجویان قالیباف این مرکز در آستانه صادرات به کشورهای خارجی است. او درباره کارگاه‌های کارآفرینی توضیح بیشتری می‌دهد و می‌گوید: «در واقع من هرجایی که نیاز باشد همانجا هستم و اغلب حرفه و مهارت‌هایی آموزش داده می‌شود که مددجویان به آن علاقه دارند. مانند خیاطی، آرایشگری، قالیبافی و.... کلاس‌های آموزشی در نقاط مختلف تهران برگزار می‌شود تا مددجویان برای حضور در کلاس مشکل رفت و آمد نداشته باشند و با کمترین هزینه دوره‌های مهارت آموزی را سپری کنند. اکنون در حرفه قالیبافی حدود ۱۵۰ نفر یا بیش از ۸۰نفر هم در منزل‌های خودشان کار می‌کنند. از صفر تا صد یعنی از آموزش تا تهیه وسایل کار و فروش آن، از مددجویان و در هر مرحله‌ای که نیاز به کمک داشته باشند، گره کارشان را باز می‌کنیم.
انتخاب جهیزیه به سلیقه نوعروسان
بحیرایی، در ادامه به برنامه‌ریزی‌های دیگری که برای سال جدید پیش‌بینی کرده، اشاره می‌کند و می‌گوید: «برای امسال دنبال آن هستم علاوه بر برپایی کارگاه‌های کارآفرینی و کمک به نیازمندان، از طریق مشاوره مشکلات خانوادگی‌ها آنها را به روش کدخدامنشانه برطرف کنم. همچنین در ستاد جهیزیه ما، از بسته‌های جهیزیه آماده برای نوعروسان خبری نیست. بلکه آنها با مراجعه به فروشگاه خیریه، وسایل جهزیه‌شان را به سلیقه خودشان انتخاب می‌کنند. البته شهروندان عادی هم که تحت پوشش خیریه نیستند برای تهیه می‌توانند از محصولات این فروشگاه تهیه کنند. چون قیمت‌های آن در مقایسه با سایر مراکز خرید، کمتر است. این نمایشگاه در خیابان خاوران، شهرک صنعتی خاوران، سایت فن‌آوران، میخک شرقی، پلاک ۳۹۳۱ واقع شده است.»
آرزوی آخر
هرروز بیش از ۴۰۰تا ۵۰۰پرس غذا توسط این خیریه برای نیازمندان طبخ و بین آنها توزیع می‌شود، اما چون خیریه، آشپزخانه ثابتی ندارد، هربار طبخ آن با مشکلات و مشقت‌هایی همراه است. همین موضوع باعث شده تا داشتن یک آشپزخانه ثابت به آرزوی بحیرایی تبدیل شود. او در این باره می‌گوید: «فقط یک آرزو دارم که با کمک خیران بتوانم مکانی را برای طبخ غذا نیازمندان فراهم کنم. اگر خیّران برای مهیا شدن مکان آشپزخانه مدد برسانند، می‌توانیم روزانه بیش از ۳تا ۴هزار پرس غذا پخته و در کل تهران توزیع کنیم. حتی اگر زمین را هم وقف کنند ما خودمان آن را می‌سازیم تا باقیات‌الصالحاتی برای آنها شود.»