همشهری آنلاین – حسن حسن‌زاده: حالا دیگر خیابان شیوا صبح‌ها پر از خودروها و تاکسی‌هاست اما هنوز نمای ظاهری خانه‌های قدیمی محله و کوچه‌ها و خیابان‌هایی که خانه‌های سالخورده را در دل خود حفظ کرده‌اند، اهالی را با خود به روزگار گذشته این محله می‌برد؛ به بیش از نیم قرن پیش و زمانی که کوچه‌ها و خیابان‌های محله شیوا خاکی بود.
ساکنان قدیمی محله شیوا اما آن روزها را خوب به یاد دارند. خیابان‌های شیوا آن زمان پر بود از دستفروش‌هایی که با چرخ‌دستی دور میدانگاهی جمع می‌شدند و ساکنان دیگر محله‌های شهر برای خرید مایحتاج خود به این خیابان می‌آمدند. اهالی قدیمی محله می‌گویند در آن دوران، شغل بیشتر ساکنان این محله طوافی بود. طوافی یعنی همان دستفروشی با چرخ‌دستی در کوچه‌ها و خیابان‌ها.
این خیابان علاوه بر اینکه پاتوق طوافی بود، درشکه‌های بسیاری هم در آن دیده می‌شد. چون در گوشه دیگری از میدانگاهی، ایستگاه درشکه قرار داشت که مسافران را به مقصد میدان خراسان، سرآسیاب و... می‌بردند. وجود درشکه‌ها و چرخ‌دستی‌های بسیار در محله شیوا، خاطرات بسیاری هم برای اهالی رقم زده است. آنها می‌گویند یکی از تصاویر پرتکراری که هر روز در این خیایان‌ها دیده می‌شد، چهره خندان بچه‌هایی بود که پشت درشکه‌ها پنهان می‌شدند و وقتی درشکه راهی می‌شد، آنها هم روی درشکه پریده و یک دل سیر درشکه سواری می‌کردند.
دوران طلایی فعالیت ایستگاه درشکه و طوافی‌ها هم پس از راه‌اندازی بازار روز در میدان سرآسیاب به سر رسید و حالا دیگر نشانی از آنها باقی نمانده است.