همشهری آنلاین – حسن حسن‌زاده: مبینا احمدی از ۱۱ سالگی سراغ یادگیری نقاشی رفت و حالا که ۱۷ سال دارد، آنقدر در سبک سیاه قلم و مدادرنگی پیشرفت کرده که مسئولیت آموزش این سبک به کودکان کار را برعهده بگیرد. خودش می‌گوید: «نقاشی برای من شبیه تصویر کردن رویا روی بوم است.
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
من در برابر محله‌ام مسئولم
«نقاشی مناظر طبیعی را دوست دارم اما در همین مناظر هم به دنبال امید می‌گردم.» مبینا خانم با این جمله می‌گوید: «من در همین محله فرحزاد رشد کردم و در کوچه‌هایش با بچه‌هایی بزرگ شدم که به دلیل مشکلات مالی خانواده مجبور بودند از همان کودکی کار کنند. وقتی دوره‌های آموزش نقاشی را در موسسه رویش نهال جوان شروع کردم، فرصتی پیش آمد که به این کودکان آموزش بدهم و قدمی برای آنها بردارم. اگر در آغاز، نقاشی برای من یک هنر بود که دلم می‌خواست آن را یاد بگیرم، حالا یک مسئولیت اجتماعی در قبال محله‌ام شده که می‌خواهم آن را به بچه‌های کار آموزش بدهم.»
وقتی کودکان کار خندیدند
حالا چند سالی است که این بانوی جوان، مسئولیت آموزش نقاشی را به کودکان کار برعهده گرفته و سبک‌های مختلف نقاشی را به این کودکان آموزش می‌دهد. می‌گوید: « وقتی تا حدی در نقاشی پیشرفت کردم، گاهی به جای مربی نقاشی موسسه به این کودکان آموزش می‌دادم و این شروع ماجرا بود. حالا بچه‌ها با کمک مسئولان موسسه در چند نمایشگاه نقاشی شرکت کرده‌اند و تابلوهای نقاشی خود را هم فروخته و به درآمدزایی رسیده‌اند.» یکی از کودکان کار این کلاس نقاشی می‌گوید: «روز اول، کلاس نقاشی را یک سرگرمی می‌دیدم که چند ساعتی من را از کار دور می‌کند. اما همینکه توانستم اولین تابلوی نقاشی خودم را در نمایشگاه بفروشم، همه چیز تغییر کرد. آن تابلو را ۵۰۰ هزار تومان فروختم و برای خودم یک هدیه کوچک خریدم. می‌خواهم یک روز به یک نقاش حرفه‌ایم تبدیل شوم.»
تاریخ فرحزاد را روی بوم می‌کشم
فرحزاد آبادی هزار ساله است با تاریخی کهن و البته مناظر طبیعی بکر که چشم هر گردشگری را خیره می‌کند. مناظر فرحزاد برای این بانوی هنرمند بهترین فرصت بود که هم سوژه‌های مناسبی برای نقاشی بیابد و هم به قول خودش دین خود را به محله‌اش ادا کند. می‌گوید: «من در فرحزاد به دنیا آمدم و در کوچه‌باغ‌های زیبای آن زندگی کردم. وقتی دست به قلم بردم نقاشی یاد گرفتم، اول از همه سراغ مناظر محله‌ام رفتم. پل ذوالفقار، طبیعت سرسبز روددره و مسیر قدیمی امامزاده داود(ع) از مناطق زیبا و تاریخی محله ماست که روی بوم نقاشی کردم. می‌خواهم با به تصویر کشیدن کوچه‌باغ‌های محله‌ام، دین خودم را به محله‌ای که در آن زندگی می‌کنم ادا کنم. یک نقاش هم می‌تواند نسبت به هویت محله‌اش حساس باشد و شاید یک روز همین نقاشی‌های من از محله، باعث شد یک نفر در تهران از هویت و تاریخ فرحزاد بپرسد و این تاریخ کهن از یاد نرود.»