به گزارش همشهری آنلاین این یافته‌ها در بیانیه اخیر انجمن بررسی چاقی اروپا در این باره منتشر شده است و دکتر الن وان در واک از مرکز پزشکی رتردام دانشگاه اراسموس در هلند و سرپرست این یررسی می‌گوید: «شواهد زیادی وجود دارد که استرس مزمن یک عامل جدی در تعیین سلامت کلی است. اکنون یافته‌های ما بیانگر آن است که افراد با میزان بالاتر گلوکوکورتیکوئید در درازمدت ظاهرا با احتمال به طور قابل‌توجه بالاتری ممکن است به طور خاص دچار بیماری‌های قلبی و گردش خونی شوند.»
دانشمندان به طور فزاینده‌ای از میزان‌های هورمون کورتیزول و شکل غیر فعال آن، کورتیزون در موها در درازمدت به عنوان شاخص‌های زیستی استفاده می‌کنند که بیانگر قرارگیری تجمعی به گلوکوکورتیکوئیدها در ماه‌های گذشته است.
بررسی‌های پیشین نشان داده‌اند که هورمون‌های استرس یعنی کورتیزول و کورتیزون بر سوخت‌وساز بدن و توزیع چربی تاثیر می‌گذارند. اما پژوهش‌های زیادی درباره میزان این هورمون‌های استرس و اثر آنها بر پیامدهای درازمدت بیماری‌های قلبی-عروقی انجام نشده است.
در این بررسی جدید که در آن میزان‌های کورتیزول و کورتیزون در نمونه‌های مو در ۶۳۴۱ نمونه مو از مردان و زنان بزرگسال در هلند اندازه‌گیری شد. این افراد به طور میانگین ۵ تا ۷ سال برای ارزیابی درازمدت رابطه میزان این هورمون‌ها در نمونه‌های مو و بروز بیماری‌های قلبی-عروقی بررسی شدند. نتایج نشان داد که افراد با میزان بالاتر کورتیزون در موها در درازمدت با احتمال دو برابر بیشتر ممکن است دچار عارضه قلبی-عروقی مثل سکته مغزی یا حمله قلبی شوند و این افزایش احتمال در افراد ۵۷ ساله یا پایین‌تر به بیش سه برابر می‌رسید.
این پژوهشگران ابراز امیدواری می‌کنند که آنالیز موها در نهایت به عنوان یک روش آزمایشی بتواند به متخصصان بالینی برای تعیین افرادی که در معرض خطر بالای بیماری قلبی-عروقی هستند، کمک کنند. در این صورت ممکن است در آینده هدف قرار دادن هورمون‌های استرس در بدن به یک هدف درمانی جدیدی در بیماری‌های قلبی-عروقی بدل شود.