به گزارش همشهری آنلاین به نقل از مدیکال نیوز تودی این دانشمندان که نتایج کارشان را در ژورنال Circulation منتشر کرده‌اند، می‌گویند میزان‌های بالای این شاخص‌های زیستی نشانگر بروز عوارض قلبی و کلیوی است و ممکن است خطر آینده پیشرفت این بیماری‌ها را پیش‌بینی کند.
این دانشمندان این شاخص‌های زیستی را در ابتدای بررسی، پس از یک سال و پس از سه سال بررسی کردند. این پژوهشگران همچنین ارزش هرکدام از این شاخص‌های زیستی را در تعیین پیش‌آگهی بیماری در میزان‌های گوناگون مشکلات کلیوی و میزان‌های گوناگون خطر مرگ ناشی از بیماری کلیوی و قلبی-عروقی را بررسی کردند. بیماران از این لحاظ به سه رده میزان خطر پایین، متوسط و بالا تقسیم شدند. افراد در بالاترین رده خطر به میزان قابل‌توجهی میزان‌های بالاتر نارسایی کلیوی پیش‌رونده و عوارض قلبی-عروقی در طول این بررسی سه‌ساله داشتند.
نتایج همچنین نشان داد که درمان با این دارو باعث کاهش میزان این شاخص‌های زیستی و کاهش خطر بستری شدن به علت نارسایی قلبی و سایر عوارض قلبی در افراد دارای بالاترین میزان خطر شده است.
پزشکان به‌طورمعمول شاخص‌های زیستی معینی را در خون افراد آزمایش می‌کنند تا بیماری‌های معینی را تشخیص دهند یا درمان کنند. پژوهش‌های قبلی نشان داده‌اند که غلظت‌های برخی از این شاخص‌های زیستی ممکن است پیش‌بینی کننده شروع یا پیشرفت بیماری مزمن کلیوی و نیز مشکلات قلبی-عروقی در مبتلایان به دیابت نوع ۲ باشد.
چهار شاخص زیستی که در این بررسی مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند شامل پپتید ناتریورتیک N-terminal pro–B-type، تروپونین T قلبی با حساسیت بالا؛ فاکتور تمایز رشد-۱۵ و پروتئیین ۷ متصل‌شونده به فاکتور رشد شبه‌انسولینی بودند.
این پژوهشگران می‌گویند نتایج بررسی‌شان داده‌های گردآوری‌شده درباره افزایش عمده خطر بیماری‌های قلبی-عروقی در دیابت، ارزش استفاده از شاخص‌های زیستی در پیش‌بینی خطر عوارض قلبی-عروقی عمده در این افراد و ارزش استفاده از این شاخص‌های زیستی در پیش‌بینی عوارض عمده در این افراد و سودمندی‌های مداوم داروهای مهارکننده SGLT2 در کاهش حوادث قلبی-عروقی در طیفی گسترده از بیماران را نشان می‌دهد.
نظر شما