همشهری آنلاین - نصیبه سجادی: در این نشست که با نام «خیابان زندگی» برگزار شد، از «زهرا محمدنژاد» فعال اجتماعی دعوت شد تا به همراه دیگر ساکنان محله امیرآباد و محله‌های مجاور، برای دانشجویان از خود بگویند و اینکه خیابان‌ها و محله‌ها هویت‌شان را آدم‌ها می‌گیرند و تعاملات‌شان، نه از خانه و ساختمان و هر چه که نماد شهرنشینی است.
محله خوب، حال خوب
محله امیرآباد محله‌ای با هویت با شهروندانی اصیل و فرهیخته است. خیابان ١٤ این محله، متمایز از محله‌های دیگر است، آن هم به دلیل برنامه‌هایی که ساکنان آن اجرا می‌کنند که صفت بهترین و متفاوت‌ترین خیابان تهران را لایق آن کرده است. در این خیابان، همه اهالی به سبک روزهای قدیم به خانه‌های هم می‌روند، دورهمی برگزار می‌کنند، سالمندان تنها نیستند و اهالی هر بار به دیدار یک سالمند می‌روند، با او گپ می‌زنند و خوش وبش می‌کنند تا حالش خوب شود.
درختان این خیابان شناسنامه دارند و ... اینها و بیشتر از اینها را «زهرا ترکاشوند» می‌گوید عضو هیئت علمی دانشگاه تهران که نشست «خیابان زندگی» به همت او برگزار شده تا دانشجویان این دانشگاه با نمونه‌ای از حرکت خودجوش اهالی یک محله آشنا شوند و اینکه چطور مشارکت ساکنان امیرآباد باعث رشد اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی این خیابان شده است.
تلاش‌های خودجوش
در ادامه «زهرا محمدنژاد» فعال اجتماعی که صفر تا صد برنامه‌های محله به همت او و مشارکت اهالی برگزار می‌شود، گفت : «١٤ سال پیش با خودم فکر می‌کردم که چرا ما مردمان شادی نیستیم و چرا همسایه‌ها حتی یک سلام را از هم دریغ می‌کنیم. تصمیم گرفتم کاری کنم تا هم خودم هم همسایه‌هایم شاد باشند. هر روز در تک‌تک خانه‌ها را می‌زدم و از همسایه‌ها می‌خواستم مثلا فلان ساعت با هم برویم پارک. هیچ کس نمی‌آمد. بارها رفتم و جواب نگرفتم می‌آمدم خانه گریه می‌کردم ولی ناامید نشدم و ادامه دادم. » تلاش‌های محمدنژاد بالاخره نتیجه داد و الان او به گفته خودش سرمایه‌های اجتماعی زیادی دارد که خیلی از برنامه‌ها را به همت آنها اجرا می‌کند.
ساکنان امیدوار، مهاجرت صفر
ادامه این نشست با پرسش‌وپاسخ دکتر «حسین منصوریان» دانشیار گروه جغرافیای دانشگاه و دانشجویان حاضر، همراه بود که با علاقه تجربه‌های محمدنژاد را شنیده بودند و می‌خواستند بیشتر در این باره بدانند تا شاید بعدها خودشان در خیابان و محل زندگی‌شان اجرا کنند.
پایان این نشست با درخواست محمدنژاد از دانشگاهیان همراه بود و اینکه در ادامه این راه به کمک او بیایند تا با استفاده از تخصص آنها این ایده، بدون آزمون و خطا، در محله‌های دیگر اجرایی شود تا به گفته او شهری داشته باشیم شاد که همه به زندگی در آن افتخار می‌کنند و مهاجرت را تنها راه رسیدن به آرزوهای خود ندانند.