همشهری آنلاین -یکتا فراهانی: تمام سلول‌های بدن برای عملکرد طبیعی به گلوکز نیاز دارند. گلوکز با کمک هورمونی به نام انسولین وارد سلول‌ها می‌شود. در دیابت نوع ۲، پاسخ بدن به سطوح طبیعی یا حتی بالا انسولین متوقف می‌شود و به مرور زمان، پانکراس، انسولین کافی برای هماهنگی با نیاز بدن نمی‌سازد. اضافه وزن بدن، به ویژه با چربی اضافی ذخیره شده در کبد و شکم، نیاز بدن به انسولین را افزایش می‌دهد. این امر باعث تجمع گلوکز در خون می‌شود که در صورت عدم درمان می‌تواند منجر به مشکلاتی شود.
ضرورت کنترل قند خون
افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ به نظارت منظم و درمان مداوم برای حفظ سطح هدف قند خون و به همان اندازه مهم برای مدیریت دیگر شرایط همراه با دیابت نیاز دارند.
درمان دیابت هم شامل تنظیم سبک زندگی، اقدامات مراقبت از بیمار و مصرف منظم و به موقع داروهاست. این رویکردها می‌توانند به کاهش خطر عوارض کمک کنند. یادگیری مدیریت دیابت فرایندی است که در طول زندگی ادامه می‌یابد.
در قرن بیست و یکم شاهد ورود چندین محصول آنالوگ انسولین و اصلاح رژیم‌های انسولین، و درمان با انسولین مکمل (عمدتاً با استفاده از انسولین‌های پایه) در دیابت نوع ۲ بوده است. با وجود این، بسیاری از بیماران مبتلا به دیابت تحت درمان با انسولین در کنترل ضعیف قند خون باقی می‌مانند. این ممکن است نشان دهنده درمان ناصحیح و بی توجهی به مصرف دارو و کنترل قند خون باشد، اما این مسائل در بعضی موارد می‌تواند ناشی از نگرانی در مورد هیپوگلیسمی (افت قند خون ) باشد.
چرا به انسولین پایه بهتری نیاز داریم؟
انسولین‌های پایه در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۱ در درمان پایه بولوس (روش درمانی رایج شامل استفاده ترکیبی انسولین پایه و انسولین بولوس که هر دو در کنار هم بهترین نتیجه را برای کنترل میزان قند خون بدن و در نهایت کنترل بیماری دیابت ارائه می‌دهد) استفاده می‌شود و در حال حاضر به طور گسترده در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ به عنوان رژیم‌های پایه-بولوس یا پایه به علاوه خوراکی داروهای ضد دیابت (OAD) استفاده می‌شود.
متأسفانه با وجود در دسترس بودن آنالوگ‌های انسولین و آموزش بهبود یافته برای بیماران و ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی آنها، احتمال دستیابی به کنترل خوب قند خون طبق دستورالعمل‌های اخیر پایین است.
بیمارانی که به اهداف تعیین‌شده برای کنترل قند خون دست نمی‌یابند، بیشتر در معرض خطر قرار دارند. از آنجایی که چنین کنترل ضعیفی در نهایت منجر به بروز زودرس عوارض عروقی می‌شود، هزینه مراقبت از دیابت در سراسر جهان به سرعت در حال افزایش است.
ورود انسولین‌های جدید
دکتر محمد رضا مهاجر تهرانی، فوق تخصص غدد و متابولیسم درباره مزایای انسولین‌های نسل جدید می‌گوید: «از حدود صد سال پیش که از تولید اولین انسولین می‌گذرد، کیفیت این دارو پیشرفت‌های زیادی کرده‌است. ابتدا منبع انسولین، حیوانی بود و سپس انسولین‌های نوترکیب به بازار عرضه شد و پس از آن نیز با پیشرفت علم، انسولین‌های قلمی به بازار آمدند.»
مزایای انسولین‌های جدید
به گفته این فوق تخصص غدد، انسولین‌های نسل جدید نسبت به انسولین‌های قدیم مزایای زیادی دارند. در انسولین‌های نوع جدید به دلیل طولانی‌اثر بودن، فرد دچار افت قند خون کمتری به‌خصوص هنگام شب می‌شود و تعداد انسولینی که باید در طول روز مصرف شود نیز کمتر است. بنابراین فرد مبتلا به دیابت در طول روز نیاز به یک و درنهایت دو مرتبه مصرف انسولین دارد.
کنترل قند خون بعد از مصرف غذا
به گفته این استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران، یکی دیگر از مزایای انسولین‌های نسل جدید آن است که قند خون فرد بعد از مصرف غذا کاهش می‌یابد و تحت کنترل است.
به طور کلی انسولین‌های نسل جدیدی وجود دارند که از هر دو مزیت کوتاه اثر و طولانی‌اثر بودن به‌طور همزمان برخوردار هستند و فرد می‌تواند حتی در طول شبانه‌روز، ساعت مصرف آن را تغییر دهد.
به طور مثال اگر فرد در وعده ناهار غذای سنگینی میل کند می‌تواند انسولین نوع جدید را ظهر تزریق کند و اگر ناهار او سبک باشد و شب غذای پرکالری بخورد نیز می‌تواند تزریق انسولین نوع جدید را به شب موکول کند.
دکتر مهاجر تهرانی می‌گوید خوشبختانه این انسولین نوع جدید به‌زودی در داخل کشور تولید می‌شود و هموطنان مبتلا به دیابت نیز می‌توانند از این محصول داخلی بهره ببرند.
بیشتر بخوانید: