همشهری آنلاین- سمیرا باباجانپور: حاج محمدحسین‌خان، واقف مدرسه مروی، زمانی که به تهران آمد از سوی فتحعلی شاه لقب فخرالدوله را گرفت. او هرگز به خدمات دولتی تمایلی نشان نداد و تنها به‌عنوان مشاور در خدمت فتحعلی شاه باقی ماند. محمدحسین خان ثروت بسیاری داشت و با وقف اموالش نام خود را در راه خیر ماندگار کرد.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
خان مروی در زمینی در شمال کوچه مروی مسجد و مدرسه علوم دینی بنا کرد. او بعدها باغی را که در جنوب آن مسجد و ضلع جنوبی کوچه مروی داشت، وقف مسجد و مدرسه دینی‌اش کرد.
محمدحسین خان چون فرزندی نداشت قسمت اعظم اموال خود را به ایجاد مدرسه طلاب علوم دینی تخصیص داد و در پایان عمر تمام اموال و املاک خود را که شامل چند پارچه آبادی و چند خانه، دکان و غیره بود به همین منظور وقف مسجد و مدرسه کرد.
زمینی که این روزها محل دبیرستان مروی و سایر موقوفات مروی است به‌وسیله خان مروی وقف شد. او کار نیمه‌تمام مدرسه را به حاج میرزا مسیح استرآبادی که از روحانیان تهران بود سپرد و چگونگی ساخت و استفاده بنا را نیز به عهده او نهاد. حوزه علمیه مروی به‌عنوان نخستین حوزه علمیه وقفی در میراث ملی ثبت شد و علمای بی‌شماری زیر سایه آن تحصیل و تدریس کرده‌اند.
قصه کلنگ زنی مدرسه
درباره کلنگ زنی مدرسه روایت جالب و قابل تأملی را نقل می‌کنند:«زمانی که ساخت مدرسه شروع شد محمدحسین خان مروی، تمام علما و بزرگان را دعوت کرد و گفت: «کسی که نماز شب او ترک نشده ولو به قضا، کلنگ این مدرسه را بزند، کسی حاضر نشد و جلو نیامد و ایشان خودش کلنگ مدرسه را می‌زند و می‌گوید: من از زمانی که به بلوغ رسیدم عهد کردم که نماز شبم ترک نشود.»
نیت خواندن یک حزب قرآن در وقفنامه مروی
در وقفنامه مدرسه مروی ذکرشده هر طلبه‌ای باید هرروز یک حزب قرآن بخواند و طلبه‌ای که شب بیتوته می‌کند تا سه ساعت از شب گذشته باید مشغول به مطالعه باشد. برای همین منظور خان مروی به حجره‌ها سرکشی می‌کرد تا ببیند آن‌ها مشغول مطالعه هستند یا خیر.