اما امروزه جراحی‌های کاهش وزن به عنوان روشی پیشگیرانه برای جلوگیری از خطرات بهداشتی مرتبط با چاقی شدید - از جمله دیابت، بیماری قلبی و اختلال قطع تنفس حین خواب در نظر می‌گیرند- برای اینکه از ایجاد این عوارض از همان ابتدا گرفته شود.
اکنون تغییری پارادایمی در رویکرد ما نسبت به چاقی به وجود آمده است و اکنون چاقی را یک بیماری پزشکی در نظر گرفته می‌شود که باید با استفاده از گزینه‌های در دسترس به طور مؤثر درمان شود.
جراحی کاهش وزن یا باریاتریک گزینه درمانی برای کسانی است که به در رده چاقی مفرط یا شدید قرار داده می‌شوند، یعنی افرادی که عموماً شاخص توده بدنی یا BMI بالای ۴۰ دارند و نیز افرادی که BMI آن‌ها بالای ۳۵ است و دچار مشکلات مربوط به چاقی از جمله فشارخون بالا، دیابت، کلسترول بالا یا قطع تنفس حین خواب شده‌اند.
جراحی کاهش وزن در این افراد می‌تواند باعث کاهش وزن قابل‌توجه در هنگامی شود که رژیم‌های غذایی، ورزش، داروها یا سایر درمان‌ها مؤثر نبوده‌اند. البته باید توجه داشت که این جراحی روشی آسان برای خلاص شدن از چاقی نیست، بلکه یک وسیله کمکی است و هنگامی مؤثر واقع می‌شود که بیمار رویکرد کلی خود به غذا و تناسب بدنی را هم اصلاح کرده باشد.
به‌عبارت‌دیگر، جراحی کاهش وزن دوی ماراتون را به دوی ۱۰۰ متر بدل نمی‌کند، اما با تغییر سوخت‌وساز بدن شیب یک جاده شیب‌دار را کاهش می‌دهد و درنهایت آن را صاف می‌کند و به شما در مسابقه‌تان کمک می‌کند، اما نمی‌تواند جای شما را در این مسابقه بگیرد.
اکثر عمل‌های جراحی‌های کاهش وزن امروزه با استفاده از تکنیک‌های با کمترین تهاجم انجام می‌شوند، به این معنی که جراحان ابزارهای کوچکی را از طریق چند برش چند سانتی‌متری در شکم وارد می‌کنند و با آن‌ها عمل را انجام می‌دهند.
انواع گوناگون این عمل‌ها اندازه معده را کوچک می‌کنند و جذب مواد مغذی را تغییر می‌دهند. از پرطرفدارترین این عمل‌ها می‌توان به «معده‌برداری آستینی» و «بای‌پس معده» اشاره کرد که روش دوم با دستکاری بیشتر اندام‌های داخل شکم برای تغییر دادن روند گوارش غذا و میزان «هورمون گرسنگی» همراه است. برخی افراد بسیار چاق ممکن است روش «حلقه معده» (gastric banding) عمل شوند که در آن یک لوله قابل‌اتساع دور معده قرار داده می‌شود که با آن می‌توان ظرفیت معده را محدود کرد.