به گزارش همشهری آنلاین به نقل از یواس‌ای‌تودی این معیارهای جدید که در مواجهه با میزان‌های فزاینده چاقی در آمریکا منتشر می‌شوند، به طور گسترده‌ای شمار افراد واجد شرایط برای انجام این عمل‌های جراحی را افزایش داده‌اند.
جراحی‌های کاهش وزن در دهه‌های اخیر به طور فزاینده‌ای بی‌خطرتر شده‌اند و ثابت شده است که به بهبودی بسیاری از بیماری‌های مربوط به اضافه وزن کمک می‌کنند، اما راهنمای افراد واجد شرایط برای انجام این اعمال از سال ۱۹۹۱ تاکنون روزآمد نشده بود.
به همین علت انجمن متخصصان جراحی متابولیک و باریاتریک آمریکا و فدراسیون بین‌المللی جراحی چاقی و اختلالات متابولیک که متخصصان از ۷۲ کشور در آن عضویت دارند تصمیم گرفتند راهنمای جدیدی در این باره منتشر کنند.
راهنمای جدید حد وزن افراد برای اینکه واجد شرایط برای انجام این اعمال جراحی شوند، را کاهش می‌دهد و شرط داشتن بیماری ناشی از چاقی را که قبلا به جز برای افراد دارای وزن بسیار بالا شرط لازم برای انجام این جراحی‌ها شمرده می‌شد، حذف کرده است.
در حال حاضر، بسیاری از بیماران و پزشکان درباره اینکه چه کسانی واجد شرایط این جراحی‌ها هستند و چه کسانی واجد شرایط آنها نیستند، سردرگم هستند.
دکتر علی امینیان که در تهیه پیش‌نویس راهنمای جدید شرکت داشته است، می‌گوید وضعیت کنونی بسیار آشفته است.
پیش از پاندمی کرونا ۴۲ درصد از آمریکاییان شرایط تعریف چاقی را داشتند و حدود ۱۰ درصد دیابت داشتند که خطر رشته‌ای گسترده از مشکلات پزشکی را افزایش می‌دهد. بیش از ۲۰۰ نوع بیماری با اضافه وزن ارتباط دارند.
به گفته دکتر امینیان، اعمال جراحی کاهش وزن که نیاز به پنج تا هفت روز بستری شدن و چند ماه دوره نقاهت دارند، اکنون با برش‌های جراحی سوراخ کلیدی با استفاده از کمک روباتی انجام می‌شوند.
بیمارن به طور معمول روز بعد از جراحی به خانه می‌روند و در صورت نداشتن درد به دنبال جراحی در طول دو تا سه روز به زندگی‌های طبیعی‌شان باز می‌گردند. میزان مرگ‌های ناشی از این نوع اعمال جراحی نیز ۲۰ تا ۳۰ برابر کاهش یافته و از ۲ تا ۳ مورد در هر ۱۰۰ بیمار به حدود یک مورد در هر ۱۰۰ بیمار رسیده است.
دکتر امینیان که رئیس انستیتوی باریاتریک و متابولیک در کلینیک کلیولند در آمریکا است، می‌گوید تغییر دادن این راهنما باعث برطرف شدن فقدان آگاهی عمومی، انگ‌زنی یا ترس از جراحی باریاتریک نمی‌شود یا تضمین نمی‌کند که این اعمال جراحی تحت پوشش بیمه قرار گیرند.
کارشناسان می‌گویند اگر شیوه‌های معمول کاهش وزن ناموفق مانده باشند، بدون توجه به وضعیت بیماری‌های همراه، این نوع جراحی‌ها باید مورد نظر قرار گیرند.
راهنمای جدید هنوز بر اساس شاخص توده بدنی است
راهنمای جدید جراحی کاهش وزن هنوز مانند راهنمای قبلی بر اساس شاخص توده بدنی یا BMI است که معیاری از وزن بر اساس قد افراد است و از تقسیم وزن بر حسب کیلوگرم بر مجذوز قد بر حسب متر به دست می‌آید.
قبلا برای این که افراد واجد شرایط انجام جراحی‌های کاهش وزن شوند، BMI آنها باید دست کم ۴۰ می‌یود یا اینکه BMI ۳۵ یا بیشتر به همراه یکی از عوارض پزشکی مربوط به چاقی مانند فشار خون بالا یا بیماری قلبی را می‌داشتند. دیابت در این شرایط گنجانده نشده بود، گرچه از آن هنگام معلوم شده است که این جراحی‌ها می‌توانند اثر عمده‌ای بر سوخت‌وساز بگذارند و اغلب به سرعت باعث بهبودی دیابت شوند.
در راهنمای جدید، هر کسی که BMI بالای ۳۵ داشته باشد، باید برای جراحی کاهش وزن در نظر گرفته شود، چه عوارض پزشکی همراه داشته باشید و چه نداشته باشد. همچنین در افرادی که BMI آنها به حد ۳۰ یعنی تعریف رسمی چاقی می‌رسد، اگر کاهش وزن قابل‌توجه یا درازمدت با روش‌های دیگر امکان‌پذیر نباشد، جراحی کاهش وزن می‌تواند انجام شود.
در این راهنمای جدید، میزان BMI ضروری برای انجام جراحی کاهش وزن در افراد آسیایی‌تبار به ۲۷/۵ کاهش داده شده است، زیرا در این گروه جمعیتی مشکلات بهداشتی مربوط به اضافه وزن در میزان‌های پایین‌تر شاخص توده بدنی شروع می‌شود.
همچنین بر اساس معیارهای جدید کودکان و نوجوانانی که دچار چاقی شدید هستند، واجد شرایط برای انجام این جراحی‌ها هستند. در گذشته کودکان و نوجوانان به علت نبود داده‌ها واجد شرابط برای انجام این جراحی‌ها دانسته نمی‌شدند.
به گفته دکتر امینیان، بیماری‌های مربوط به اضافه وزن در صورتی که در دوره نوجوانی درمان انجام شود، آسانتر بهبود پیدا می‌کنند.
او گفت: «ما داده‌های بسیاری در حمایت از این نظر در دست داریم که پیامدهای درمانی در کودکانی که تحت این عمل‌های جراحی قرار می‌گیرند، بسیار بهتر از پیمدهای درمانی در بیمارانی است که در دهه ۴۰ و ۵۰ زندگی برای چاقی‌شان این جراحی‌ها را انجام می‌دهند. اگر برای مدتی طولانی به انتظار بمانیم، برخی از پیامدهای چاقی بازگشت‌پذیر نیستند.»
دکتر فاتیما کودی استانفورد، متخصص کاهش وزن در بیمارستان عمومی ماساچوست هم گفت امیدوار است جراحان از استفاده از BMI به عنوان عامل تعیین‌کننده برای جراحی دست بردارند.
او گفت: «من از BMI متنفرم» و اشاره کرد که این شاخص در ابتدا به عنوان استانداردی برای سربازان بلژیکی در قرن نوزدهم تدوین شد، به جمعیت کنونی و متنوع آمریکا بی‌ارتباط است. او گفت: «این شاخصی دلبخواهی اس و سلامت فرد را تعیین نمی‌کند.»
دکتر استانفورد در عوض معتقد است که تصمیم برای جراحی باید بر اساس معیارهای حقیقی سلامت مانند بالا بودن میزان قند خون، شواهد التهاب، کلسترول بالا و بیماری کبد چرب گرفته شود. او می‌گوید افرادی را با BMI در حدد ۲۲ دیده است که بر اساس این معیارهای حقیقی وضعیت سلامت خوبی ندارند و در مقابل افرادی که BMI بالای ۳۰ دارند، اما به توجه به این معیارها سالم هستنند.
استانفورد می‌گوید تجربه‌اش با این جراحی‌ها به نتایج متفاوتی را نشان داده است. او می‌گوید یک بیمار مبتلا به دیابت داشته است که بیماری‌اش با وجود پیروی از دستورهای پزشکی کنترل نمی‌شده است، جراحی روند دیابت در این بیمار را به طور کامل معکوس کرد.
اما بسیاری از افراد هستند که جراحی کاهش وزن انجام داده‌اند و در طول سال‌های بعد وزنشان دوباره به تدریج افزای شیافته است و نیز در روند مواجهه بدن با کاهش وزن مشکلات هورمونی پیدا کرده‌اند. به گفته او شاید دراین گروه افراد درمان دارویی به تنهایی کافی باشد.
به گفته دکتر استانفورد، افزایش وزن مجدد پس از جراحی می‌تواند بر احساس اعتماد به نفس فرد تاثیر بگذارد.
موانع در برابر جراحی‌های کاهش وزن
به گفته دکتر استانفورد، آموزش ناکافی پزشکان و عدم پوشش بیمه موانع اصل برای استفاده از درمان‌های کاهعش وزن چه از طریق جراحی، چه از طریق دارو یا هردوی آنها هستند.
او می‌گوید پزشکان به طور معمولا برای کمک به بیماران برای کاهش وزن تعلیم نمی‌بینند، این در حالی است که بیش از ۱۰۰ میلیون آمریکایی درگیر اضافه وزن هستند. او در کاز خصوصی‌اش آنقدر سرش شلوغ است که بیماری جدید نمی‌گیرد و مرکز کاهش وزن بیمارستان عمومی ماساچوست نیز ۴۰۰۰ بیمار در فهرست انتظار دارد.
مشکل دیگر پوشش بیمه بهداشتی برای چاقی است که در آمریکا وضعیت یکسانی ندارد، اما سازمان بیمه نیازمندان Medicare)) به ندرت درمان‌های یا جراحی‌ها برای درمان چاقی را تحت پوشش قرار می‌دهد، مرگ اینکه شخص دچار مشکلات پزشکی شدید مربوط به افزایش وزن باشد.
نظر شما