همشهری آنلاین- سمیرا باباجانپور: مرحوم حجت بلاغی، نویسنده کتاب تاریخ تهران، درباره آن می‌نویسد: «کشتارگاه نازی‌آباد کشتارگاهی بود که در آن روزانه بیش از هشت هزار گوسفند و هشتصد گاو کشته می‌شد. جریان آب آغشته به خون و بوی متعفن حاصل از آن، زندگی را برای نازی‌آبادی‌ها سخت کرده بود. در کنار آن‌هم کاروانسراهای زیادی وجود داشت که آغل گاو و گوسفند داشتند و داد اهالی را درآورده بود.»
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
داریوش شهبازی، تهران شناس درباره تاریخچه سلاخ خانه در تهران می‌گوید: «تهران پیش از پایتختی، قطع به‌یقین فاقد سلاخ‌خانه بود بعدازآن نخستین سلاخ‌خانه تهران در محله بازار و در محل مسجد شاه ساخته شد. بعدها همین سلاخ خانه را هم خراب کردند. سلاخ خانه در زمین‌های نجف‌آباد در ری ساخته شد. زمانی که در دوران حکومت ناصرالدین‌شاه شهر توسعه پیدا کرد دوباره سلاخ خانه به حاشیه جدید تهران یعنی فرح‌آباد نقل‌مکان کرد. در اواخر قاجار بازهم محل سلاخ‌خانه تغییر کرد و به نازی‌آباد منتقل شد.»
پایان قصه خون و کشتار در نازی‌آباد
سال ۱۳۷۰ دردسر چندین و چندساله اهالی نازی‌آباد با ساخته‌شدن نخستین فرهنگسرای پایتخت در محل سابق این سلاخ‌خانه تحولی بزرگی را در این محله ایجاد کرد. فرهنگسرای بهمن به‌عنوان نخستین فرهنگسرای تهران که به مادر فرهنگسراها شهره است به‌جای کشتارگاه سابق قد علم کرد. اهالی که سال‌ها با دردسرهای این همسایگی نامبارک دست‌وپنجه نرم کرده بودند حالا این امکان را داشتند تا در یک مرکز فرهنگی با انواع امکانات فرهنگی و اجتماعی لحظات متفاوت و دل‌نشینی را بگذرانند.
مسلماً ساخت فرهنگسرا به‌جای کشتارگاه بهترین انتخاب بود تا شهروندان خاطرات روزهای سخت فعالیت قصاب‌خانه را فراموش کنند. فرهنگسرای بهمن، خاستگاه رشد ونمو بسیاری از هنرمندان و چهره‌های فرهنگی وهنری کشور، همچنان سخاوتمندانه میزبان دوست‌داران فرهنگ و هنر است.