همشهری آنلاین – حسن حسن‌زاده: هفت لقمه عطر خاصی دارد. ساکنان آبادی‌های شمیران به ویژه افرادی که مراسم عزاداری عاشورا در روستای ناصرآباد را تجربه کرده‌اند، با عطر و طعم این نذری منحصربه‌فرد آشنا هستند. ۷ لقمه یک بشقاب با ۷ غذای مختلف است؛ در گوشه‌ای از بشقاب قیمه نذری، در گوشه دیگر قورمه‌سبزی، فنسجان و... قرار می‌گیرد تا این ترکیب متفاوت تکمیل شود.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
ادای این نذر روایت همدلی اهالی یک روستاست؛ نذری که نه از سوی یک نفر بلکه هر سال ظهر عاشورا توسط تمام خانوارهای ساکن در ناصرآباد ادا می‌شود. ظهر عاشورا شبستان مسجد امام حسین(ع) روستای ناصرآباد مظهر این همبستگی و ادای نذر است. عزادارن حسینی روستای بوجان که روز گذشته میزبان ناصرآبادی‌ها بوده‌اند، ظهر عاشورا برای عزاداری و صرف به ناصرآباد می‌آیند.
ابوالقاسم میرزایی، عضو شورای روستای ناصرآباد، می‌گوید: «روز عاشورا آشپزخانه مسجد تعطیل است چون بیشتر ساکنان روستای ناصرآباد در خانه‌های خود غذای نذری پخته‌اند تا نذر هفت لقمه ادا شود. برخی یک دیگ از یک نوع غذا و برخی هم دو دیگ از دو نوع غذای مختلف آماده می‌کنند. اهالی روستا ده‌ها دیگ بزرگ از انواع غذاهایی را که در آشپزخانه خود پخته‌اند برای اطعام عزادارن به مسجد می‌برند. سفره‌ای رنگین از غذاهای مختلف به وسعت شبستان مسجد پهن می‌شود.»
او می‌افزاید: «پس از اطعام عزاداران، جوانان و موسفیدان روستا که همگی در برپایی این مراسم حضور داشته‌اند، بشقاب‌ها و ظرف‌ها را برای ادای نذر هفت لقمه آماده می‌کنند. در هر ظرف هفت لقمه از هفت غذای مختلف قرار می‌گیرد. عزادران پس از صرف ناهار، این نذری متفاوت را که با مشارکت همه اهالی روستا طبخ شده به نیت شفای بیماران و حاجتمندان با خود به خانه می‌برند. نذری هفت لقمه ناصرآبادی‌ها روزی اهالی دیگر آبادی‌های اطراف هم می‌شود. در سال‌های اخیر تعدادی نذری هفت‌لقمه به برخی مراکز درمانی و بیمارستان‌ها هم ارسال می‌شود.»