همشهری آنلاین - ثریا روزبهانی: در سال ۱۳۳۰ پسران حاج محمد در کنار پدر، کار را به دست گرفتند و یک دهه بعد تولید لوازم نفت‌سوز (سماور، والور و بخاری) در کارخانه‌ای در محله پاچنار تهران، شروع برنامه تولیدی خاندان سلیمانی بود.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
هنوز ۳سال از تولید این محصول نگذشته بود که مهارت و توانایی‌های آنها باعث شد در کنار تولید، فعالیت‌های وارداتی و صادراتی مرتبط با لوازم خانگی از اروپا به کشورهای عربی را هم آغاز کنند. توسعه تولید، محدودیت مکان و جذب بیشتر نیروی کار دلیلی شد تا حاج محمد و پسرانش از پاچنار به علی‌آباد تهران کوچ کنند و محصولات جدید خود، مانند اجاق‌گازهای صنعتی و ترموس‌های آب، را وارد بازار کنند.
این اتفاق سکوی پرتاب برای صادرات به کشورهای حوزه خلیج فارس و دریای عمان بود و به دنبال توسعه سریع شبکه گازرسانی در تهران و افزایش تقاضا برای وسایل گرمایشی گازسوز، این شرکت تولید بخاری‌های گازی، شومینه گازسوز را در کنار اجاق‌های جدید در چرخه تولیداتش قرار داد، اما در سال ۱۳۶۹ رشد و توسعه و شروع تجهیز خط تولید به دستگاه‌های روز دنیا و زیرساخت‌های مرتبط تولید، باعث شد این مجموعه صنعتی به زمینی ۱۴هکتاری در کمالشهر منتقل شد.
طولی نکشید که کشورهای تازه‌استقلال‌یافته شوروی و مشتریانی از خاورمیانه و شمال آفریقا هم از طرفداران ویژه این محصولات شدند و این استقبال، انگیزه ایجاد کرد تا خط تولید جدید انواع اجاق‌گاز مدرن رومیزی و فردار راه‌اندازی شود. حاج محمد سلیمانی با یک ایده ناب توانست صدها فرصت شغلی ایجاد و آینده روشنی را از دل یک مغازه کوچک در حسن‌آباد برای جوانان تهرانی ترسیم کند.