همشهری آنلاین- بهاره خسروی : کار با کاشی و خاک و رنگ و نقش در خانواده خاک‌نگار مورثی است و نام خانوادگی آنها هم برگرفته از همین پیشینه است. استاد حسین، مؤسس اولیه کارگاه، سال ۱۲۶۳ خورشیدی متولد شد. پیشه پدرش رنگ‌آمیزی روی گچبری‌های برجسته بود و به واسطه همین هنر به لندی‌کار معروف بود.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
حسین هنر نقاشی روی کاشی و کاشیکاری و گچکاری را با شاگردی در محضر پدر آموخت، اما دست تقدیر پدر را خیلی زود از خانواده گرفت و حسین ۱۴ساله سرپرست مادر وبرادر کوچک‌تر شد. حسین به واسطه هنری که از پدر فراگرفت و با مهارتش در استفاده از رنگ و قلم‌مو، خیلی زود میان استادکاران کاشیکاری شهرت پیدا کرد و همه برای داشتن چنین شاگردی رقابت می‌کردند. حسین با توجه به تبحری که داشت در ۱۸ سالگی در خیابان سپه کارگاه کاشیکاری‌اش را با تولید کاشی‌های هفت‌رنگ راه‌اندازی کرد. نمونه کار او بر سردر باغ ملی یکی از آثار ماندگار تهران آن روزگار است.
ابراهیم و عباس، پسران استاد حسین، از پیروان حرفه و مهارت پدر چه در طول سال‌های حیات و چه بعد از مرگ او بودند و اندیشه تولید بیشتر را در صنعت کاشی‌سازی دنبال می‌کردند. این دو پسر علاوه بر پیگیری هنر پدر به مرور به فکر توسعه کارگاه کوچک خیابان سپه افتادند و این بار کارخانه را به خارج از شهر و خیابان هلال‌احمر امروزی منتقل کردند تا در محیطی ۳۵۰۰مترمربعی با ۷۰ کارگر پیش بروند و محصولات دیگری هم در کنار کاشی تولید کند.
سال ۱۳۲۲ و در بحبوحه جنگ جهانی دوم، امکان واردات ظروف سفالی و چینی وجود نداشت و چنین شد که تولید ظروف چینی با چرخ سفالگری و بعدها با قالب گچی در کارخانه بسیار مورد استقبال قرار گرفت.
زمان گذشت و در سال ۱۳۴۲ فرزندان عباس هم برای ادامه راه پدران خود به مجموعه کارخانه کاشیکاری خاک‌نگار مقدم اضافه شدند و هر کدام مسئولیتی به عهده گرفتند و مهم‌ترین هدف نسل سوم این خانواده ادامه راه گذشتگان و ترویج استفاده از نقش‌های سنتی و مدرن در نماهای ساختمان بود.