به گزارش همشهری آنلاین به نقل از واشنگتن‌پست پژوهشگران سوئدی افراد مبتلا و غیر مبتلا به هیپوکندریازیس - که به نام «اختلال اضطراب از بیماری» نیز شناخته می‌شود - را مورد بررسی قرار دادند. افراد دچار این اختلال نسبت به بیمار شدن خودشان بدگمان هستند. این بررسی که یافته‌های آن این ماه در ژورنال «روان‌پزشکی JAMA» منتشر شده است، نشان داد که افراد مبتلا به هیپوکندریازیس ۸۴ درصد بیشتر از افراد بدون این اختلال در معرض خطر مرگ ناشی از ده‌ها بیماری، به ویژه بیماری‌های قلبی، خونی و ریوی و همچنین خودکشی قرار دارند.
این پژوهشگران می‌گویند با وجودی که این افراد آن‌قدر نگران سلامتی و مرگ خود هستند، در نهایت در معرض خطر بالاتر مرگ قرار دارند.
پژوهش‌های پیشین نشان داده‌اند که افراد مبتلا به اختلال‌های روانی بیشتر در سنین پایین‌تری نسبت به افراد بدون این اختلال‌ها می‌میرند. ماتیکس-کلز استاد علوم اعصاب و روان‌پزشکی در انستیتو کارولینسکا در استکهلم و سرپرست این بررسی گفت این پرسش برای او مطرح شده بود که آیا این موضوع در مورد بیماران هیپوکندریازیس نیز صدق می‌کند یا خیر و همین کنجکاوی باعث انجام این پژوهش شده است.
ماتیکس-کلز ۵۲ ساله می‌گوید بسیاری از بیماران هیپوکندریازیس حتی اگر پزشکان اطمینان دهند که آنها سالم هستند باز هم دراین‌باره بدگمان باقی می‌مانند. جستجوی این افراد در اینترنت برای اطلاعات در مورد علائمشان نیز می‌تواند اضطراب آنها را تشدید کند.
او می‌گوید:«این افراد درد و رنج و ناامیدی زیادی را تجربه می‌کنند.»
بیشتر بخوانید:
چرا جستجوی اینترنتی برای اطلاعات پزشکی اضطراب‌آور است؟
خطر مرگ و میر بیشتر در بیماران هیپوکندریازیس
این پژوهشگران تقریباً یک سال پیش شروع به جمع‌آوری داده‌ها از پایگاه داده‌های سرشماری و بهداشتی سوئد مربوط به سال‌های ۱۹۹۷ تا ۲۰۲۰ کردند. آنها ۴۱۲۹ نفر را که تشخیص هیپوکندریازیس دریافت کرده بودند، شناسایی کرده و هر فرد را با یک گروه ۱۰ نفره بدون هیپوکندریازیس ولی با همان جنسیت، سال تولد و شهرستان محل سکونت مقایسه کردند. محققان همچنین وضعیت تأهل، سطح تحصیلات و درآمد خانوادگی این افراد را نیز در نظر گرفتند.
در طول تقریباً ۹ ماه مشاهده، ۲۶۸ نفر از بیماران هیپوکندریازیس و ۱۷۶۱ نفر از افراد بدون هیپوکندریازیس جان خود را از دست دادند. بیماران هیپوکندریازیس به‌طور میانگین حدود ۵ سال زودتر از افراد بدون هیپوکندریازیس درگذشتند.
این پژوهشگران همچنین دریافتند که هیپوکندریازیس می‌تواند بر کیفیت زندگی تأثیر بگذارد. افراد بدون هیپوکندریازیس با احتمال بیشتری ممکن بود که تحصیل‌کرده، متأهل و دارای درآمد بالاتری باشند.
ماتیکس-کلز می‌گوید هیپوکندریازیس کم تشخیص داده می‌شود، بنابراین خطرات مرگ‌ومیر ناشی از آن می‌تواند در صورت در نظر گرفتن موارد تشخیص داده نشده می‌توانست به مراتب بالاتر از حد فعلی باشد.
او می‌گوید:«گرایشی وجود دارد که دغدغه‌های این افراد در مورد سلامتشان نادیده گرفته شود.»
فرضیه‌هایی درباره عمر کوتاه‌تر بیماران هیپوکندریازیس
ماتیکس-کلز می‌گوید چند فرضیه در مورد این یافته‌ها دارد. عمر کوتاه‌تر افراد مبتلا به هیپوکندریازیس احتمالاً به دلیل استرس مزمن است که ممکن است باعث شود آنها برای خوددرمانی به الکل و مواد مخدر روی بیاورند. او می‌گوید برخی از بیماران احتمالاً از ترس تشخیص یک بیماری جدی، از مراجعه به پزشکان اجتناب می‌کنند.
ماتیکس-کلز امیدوار است بیشتر در مورد هیپوکندریازیس بیاموزد، مثلاً اینکه این اختلال چگونه بر توانایی بیماران برای ادامه تحصیل و کارکرد شغلی تأثیر می‌گذارد او می‌گوید در حال حاضر باید توجه و منابع بیشتری صرف مراقبت از افراد مبتلا به هیپوکندریازیس شود که می‌توانند از طریق رفتاردرمانی شناختی و داروهای ضدافسردگی درمان شود.