چرا از تنهایی می‌ترسیم؟

همشهری آنلاین - یکتا فراهانی: همه ما به برقراری ارتباط با دنیای بیرون و دیگران نیاز داریم. اما بعضی افراد از بودن در جمع و برقراری ارتباط با دیگران لذت می‌برند؛ در صورتی که عده‌ای دیگر بیشتر از تنهایی لذت می‌برند. اما کسانی که از تنها ماندن می‌ترسند؛ در واقع به نوعی از آن فرار می‌کنند. ولی مهم آن است که آگاه باشیم تنهایی خواه ناخواه گاهی سراغ ما می‌آید. اما مهم برخورد صحیح و بدون ترس از آن است. چون هیچ رابطه‌ای نمی‌تواند باعث شود که ما هیچ وقت احساس تنهایی نکنیم.

مدیریت استرس ناشی از تنهایی

دکتر سید علی قاسمی ، متخصص‌واقعیت درمانی و نایب رییس انجمن واقعیت درمانی ایران در مورد تنهایی و ترسی که ممکن است هر کدام از ما از آن داشته باشیم می‌گوید: ترس از تنهایی واقعیتی است که همه ما باید همه افراد وجود دارد. بنابراین باید به اصطلاح به نوعی تکلیف خود را با آن مشخص کند. چون حس تنهایی اضطرابی در ما به وجود می‌آورد. در واقع فرق افراد هم در آن است که چگونه می‌توانند چنین استرسی را مدیریت کنند.

ریشه‌های حس تنهایی

به گفته این روان شناس تربیتی، یکی از نیازهای ژنتیکی همه انسان‌ها نیاز به دوست داشته شدن و تعلق داشتن است و اینکه احساس کند عضو یک جمع است و به مجموعه‌ای تعلق دارد. به همین خاطر هم هر گونه تهدیدی برای آن می‌تواند آزار دهنده باشد. معمولاً وقتی این نیاز تهدید می‌شود ما احساس تنهایی می‌کنیم.

یعنی هنگامی که احساس کنیم کسی را نداریم یا عضو جمع و گروهی نیستیم به نظرمان می‌رسد پذیرفته نمی‌شویم و تنهاییم. بنابراین احساس تنهایی ما را آزار می‌دهد.

پاسخ والدین به احساس تعلق خاطر

دکتر قاسمی می‌گوید: با وجود آنکه نیاز به دوست داشتن در همه ما وجود دارد ولی چگونگی پاسخ دادن به آن چیزی است که ما آن را آموزش می‌بینیم و در آدم‌های مختلف فرق می‌کند. یعنی ما هنگام تولد یاد می‌گیریم که چگونه با دیگران ارتباط برقرار و عشق را تجربه کنیم و احساس تعلق داشته باشیم.

چگونگی جلب توجه و دوست داشتن والدین باعث می‌شود کودکان هم رفتاری مشابه والدین خود داشته باشند. به این ترتیب هر فرد با توجه به اینکه در چه خانواده‌ای به دنیا می‌آید نوع خاصی از دوست داشتن را تجربه می‌کند و نسبت به آدم‌های خاصی بیشتر احساس نزدیکی بیشتری می‌کنند. هر یک از ما به مرور یاد می‌گیریم که از راه‌های خاصی نیاز به عشق و تعلق خود را بر آورده کنیم.

برقراری ارتباط

به گفته این روان شناس تربیتی، چگونگی برقراری ارتباط مهارت مهمی است که آگاه بودن از آن می‌تواند احساس خوبی برای ارتباط با دیگران به ما بدهد؛ به گونه‌ای که بتوانیم با دیگران به خوبی در تعامل باشیم. به علاوه روابط سالمی نیز با دیگران داشته باشیم.

برقراری روابط سالم با دیگران مستلزم آن است که نگران رها شدن، رفتن طرف مقابل و تنها ماندن خود نباشیم. وقتی چنین نگرانی‌ها و فشارهایی وجود نداشته باشد دو طرف هم علاوه بر اینکه رفتاربهتری با همدیگر دارند کمتر احساس تنهایی می‌کنند.

چگونگی رویارویی و پذیرش با تنهایی

برای داشتن احساس خوب چه درتنهایی و چه بودن در کنار دیگران باید توجه داشته باشیم با وجود آنکه همه ما نیازمند برقراری ارتباط با دیگران هستیم ولی باید بتوانیم از تنهایی خود نیز لذت ببریم.

اما فراموش نکنیم هنگامی که نمی‌توانیم رابطه خوبی با دیگران برقرار کنیم معمولاً از تنها ماندن هم احساس خوبی نخواهیم داشت و در واقع چنین احساسی ما را آزار خواهد داد چون گاهی در کنار دیگران حس تنها بودن خواهیم کرد. یعنی داشتن روابط ناموفق به نوعی ما را ناامید می‌کند.

هیچ گاه نباید برای ترس از تنها ماندن در یک رابطه اشتباه اسیر شویم. در چنین شرایطی باید به جای ماندن در این گونه روابط اشتباه؛ تنهایی خود را بپذیریم و با وجود نا هماهنگی‌ها و نداشتن تناسب با بعضی افراد به خودمان آسیب نزنیم.

چون این گونه آسیب دیدن‌ها باعث می‌شود احساس تنهایی ما بیشترشود؛ در صورتی که اگر احساس تنهایی را بپذیریم دیگر از آن نمی‌ترسیم و حتی می‌توانیم از آن لذت هم ببریم.

بیشتر بخوانید

از ترس تنهایی در روابط آسیب زا نمانید | چطور تشخیص دهیم فصل خداحافظی از رابطه فرا رسیده است؟

۷ بیماری که استرسی ها دچار می شوند