این تمایز بر اساس این باور صورت می‌گرفت که هر یک از این دو نوع افسردگی نیاز به درمان متفاوتی دارد.
افسردگی درون‌زا یک عارضه روانی است که به طور ناگهانی بدون دلیل روشن و بدون محرک‌های معمول مانند استرس، ضربه عاطفی یا سوگواری رخ می‌دهد.
اصطلاح افسردگی درون‌زا امروزه ندرتاً در خدمات درمانی روانپزشکی به کار می‌رود و در عوض علائم آن به عنوان زیرنوعی از «اختلال افسردگی عمده» (MDD) طبقه‌بندی می‌شود. علائم این عارضه شامل دوره‌های طولانی‌مدت خلق پایین و اندوه شدید است.
افسردگی درون‌زا بدون محرک‌های خارجی آشکار رخ می‌دهد. در عوض، علت به علل ژنتیکی یا زیست‌شناختی درونی نسبت داده می‌شود. در نتیجه افسردگی درون زا را افسردگی بیوژنیک نیز می‌نامند.
اما خدمات درمانی امروزی در تشخیص و درمان افسردگی بین اختلال‌های ناشی از عوامل داخلی و خارجی تفاوتی قائل نمی‌شود. افسردگی درون‌زا به عنوان زیرشاخه‌ای از «اختلال افسردگی عمده» (MDD) - یک اختلال خلقی شامل غم و اندوه مداوم و شدید همراه با کناره‌گیری اجتماعی – طبقه‌بندی می‌شود.
اختلال افسردگی عمده می‌تواند به طور درازمدت باعث خلق پایین شود و در فعالیت‌های روزانه اختلال ایجاد کند.
علل و عوامل خطرساز برای افسردگی درون‌زا
افسردگی درون‌زا در نتیجه یک علت واحد رخ نمی‌دهد و اغلب توصیف فردی که دچار افسردگی درون‌زا شده است، این است که علائمش به طور ناگهانی و بدون دلیل رخ داده است. با این حال، برخی از عوامل داخلی می‌توانند خطر ابتلا به افسردگی درون‌زا را افزایش دهند:
ژنتیک: در حالی که هیچ ژن معین افسردگی وجود ندارد، این اختلال در برخی از خانواده‌ها شایع‌تر است. داشتن یک خویشاوند نزدیک مبتلا به افسردگی یا اختلال خلقی دیگر می‌تواند خطر ابتلا به آن را افزایش دهد.
عوامل روان‌شناختی: داشتن شخصیتی که شامل جنبه‌هایی مانند خودپنداره منفی، حساسیت به طرد شدن، نشخوار فکری (اقدام بر احساسات منفی) و سایر افکار منفی باشد، احتمال دچار شدن به این عارضه را افزایش می‌دهد.
تغییرات مغزی: دانشمندان بر اساس بررسی‌های با تصویربرداری دریافته‌اند که فعالیت لوب یا قطعه پیشانی مغز در هنگام افسردگی کمتر می‌شود. تغییرات در نحوه واکنش غده هیپوفیز و هیپوتالاموس شما به تحریک هورمونی نیز ممکن است از عوامل مؤثر باشد.
سایر بیماری‌ها: تحقیقات ارتباط بین افسردگی و طیف گسترده‌ای از عوارض مرتبط با سلامت جسمی مانند انواع خاصی از سرطان، سکته مغزی، صرع، چاقی، اضطراب و «اختلال بیش‌فعالی کم‌توجهی» (ADHD) را نشان داده است.