همشهری آنلاین – آرش نهاوندی: افزایش سن خطر ابتلا به بسیاری از انواع سرطان را افزایش می‌دهد، به این معنی که هر چه سن بالاتر می‌رود، احتمال تشخیص موارد سرطان بیشتر می‌شود.
به گزارش سی‌ان‌ان، کارشناسان بر این باورند که سن چیزی فراتر از تعداد شمع‌های روی کیک تولد یا سن تولد ثبت شده در شناسنامه است. فرسودگی بدن لزوما به سن ربطی ندارد و بیشتر ناشی از سبک زندگی، استرس و ژنتیک است که گاهی اوقات به عنوان سن بیولوژیکی فرد از آن یاد می‌شود.
همه ما می‌دانیم که سرطان یک بیماری بیشتر مختص سنین پیری است. با این حال، اکنون سن ابتلا به آن کاهش یافته به جمعیت جوان‌تری رسیده است. دکتر یین کائو، از دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس و نویسنده ارشد این تحقیق جدید، که در کنفرانس سالانه انجمن تحقیقات سرطان آمریکا در سن دیگو ارائه شد، با مطرح کردن پرسشی در این باره گفت: آیا می‌توانیم از مفهوم گسترده‌تر پیری بیولوژیکی برای طلاق آن به نسل جوان‌تر استفاده کنیم یا خیر؟ تا کنون از این اصطلاح برای این گروه جمعیتی استفاده نشده است.
فاکتورهای پیری بیولوژیک
کائو و تیمش در جریان این تحقیق سوابق پزشکی ۱۴۸.۷۲۴ نفر از افراد ۳۷ تا ۵۴ ساله را که در یک سامانه اطلاعات بزرگ به نام« UK Biobank» ثبت نام کرده بودند، بررسی کردند.
آن‌ها ۹ نشانگر مبتنی بر خون که با سن بیولوژیکی مرتبط هستند را مشخص کردند:
- آلبومین: پروتئینی که توسط کبد ساخته می‌شود و با افزایش سن کاهش می‌یابد
- کراتینین: یک ماده زائد در خون که با هضم پروتئین و تجزیه بافت عضلانی تولید می‌شود. این یک معیار اندازه گیری عملکرد کلیه است. سطوح پایین‌تر آن با طول عمر بهتر ارتباط دارد.
- گلوکز: با افزایش سن، قند خون بعد از غذا برای مدت طولانی‌تری بالاتر می‌ماند.
- پروتئین C واکنشی: در پاسخ به التهاب توسط کبد ساخته می‌شود. سطوح نسبتا بالاتر مربوط به پیری سریعتر است
- درصد لنفوسیت: غلظت این گلبول‌های سفید مرتبط با عملکرد ایمنی، با افزایش سن کاهش می‌یابد.
- میانگین حجم سلول: اندازه‌گیری میانگین اندازه گلبول‌های قرمز خون که با افزایش سن افزایش می‌یابد
- عرض توزیع گلبول‌های قرمز: تفاوت بین اندازه کوچکترین و بزرگترین گلبول‌های قرمز خون که با افزایش سن افزایش می یابد.
- آلکالین فسفاتاز: آنزیمی که عمدتا توسط کبد و استخوان‌ها تولید می‌شود و با بالا رفتن سن تمایل به افزایش دارد.
- تعداد گلبول‌های سفید: تعداد گلبول‌های سفید در بالاترین حد طبیعی در خون ممکن است با پیری بیشتر مطابقت داشته باشد.
سپس محققان این ۹ مورد را به الگوریتمی به نام«فنو ایج» (PhenoAge) متصل کردند که برای محاسبه سن بیولوژیکی هر فرد مورد استفاده قرار گرفت. محققان با مقایسه سن بیولوژیکی افراد با سن تقویمی، روند پیری سریع را تعیین کردند. محققان دریافتند احتمال بروز علائم پیری بیولوژیک در افرادی که در سال ۱۹۶۵ یا بعد از آن متولد شده اند، ۱۷ درصد بیشتر از متولدین سال‌های ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۴ است. محققان پس از تنظیم داده‌ها باعواملی که فکر می‌کردند ممکن است نتایج تحقیق را تحت تأثیر قرار دهد، دریافتند که پیری سریع با افزایش خطر ابتلا به سرطان مرتبط است. قوی‌ترین ارتباط نیز با سرطان‌های ریه، معده و روده و رحم مشاهده شد.
افرادی که بالاترین امتیاز را کسب کردند، در مقایسه با افرادی که کمترین میزان پیری زودرس را در نمونه‌های بانک اطلاعاتی «بیوبانک» داشتند، دو برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان ریه زودرس، بیش از ۶۰ درصد بیشتر در معرض خطر تومور گوارشی و بیش از ۸۰ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان رحم قرار داشتند.