بنای سقاخانه علیجان در کوچه‌ای به همین نام، دهه‌هاست که میعادگاه عاشقان اهل بیت(ع) بود. اهالی محله پامنار، زائران امامزاده اسحاق (ع) و رهگذرانی که به هوای خرید از مراکز تجاری بازار عودلاجان و پامنار گذرشان به این محدوده می‌افتاد، با آب گوارای این سقاخانه گلویی تازه می‌کردند و صلواتی می‌فرستادند.

همشهری آنلاین – حسن حسن‌زاده: این سقاخانه کوچک با تصویری از سقای دشت کربلا که محرم و صفر با شمع‌های نذری نورانی می‌شود و چند دهه است که شاهد عزاداری عاشقان اباعبدالله (ع) است.

قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید

محسن شفیعی، یکی از اهالی محله قدیمی محله پامنار، درباره قدمت و تاریخچه این سقاخانه می‌گوید: «محله عودلاجان از قدیمی‌ترین محله‌های تهران است که روزگاری در محدوده ارک سلطنتی قرار داشت. سقاخانه خدابنده‌لو هم که قدمتش به دوران قاجار می‌رسد، روزگاری در محدوده حیاط شاهی و محله‌ای که بسیاری از رجال قاجار در آن زندگی می‌کردند بنا شد و یکی از آثار به‌جامانده از آن دوران است. قدیمی‌ها به این سقاخانه، سقاخانه باغچه علیجان هم می‌گویند، چون بانی این سقاخانه فردی به نام علیجان، یکی از رجال دوران قاجار، بود که باغچه‌ای در این محدوده داشت. در نزدیکی این باغچه و حسینیه آقااشرف سقاخانه‌ای است که مردم آن را به نام بانی‌اش سقاخانه علیجان نامیدند.»

سقاخانه خدابنده‌لو را یکی از معدود سقاخانه‌های مصور تهران به شمار می‌آورند. روی کاشی‌های فیروزه‌ای سقاخانه تصویر حضرت ابوالفضل(ع) حک شده است. شفیعی می‌گوید: «برخی می‌گویند سقاخانه خدابنده‌لو یکی از نخستین سقاخانه‌های مصور تهران است. محرم که از راه می‌رسد و اهالی برای حاجت‌روا شدن در این سقاخانه شمع روشن می‌کنند، تصویر منقش روی کاشی‌های سقاخانه زیر نور شمع می‌درخشد و در تاریکی کوچه جلوه‌ای خاص پیدا می‌کند.»

سقاخانه باغچه علیجان اگرچه در جریان ساخت‌وسازهای اطراف تنها مانده و در دوره‌ای برخی از کاشی‌های منقش آن تخریب شد، اما چنان مورد احترام اهالی بوده است که متولیانی از میان ساکنان محله داشت. نگهداری سقاخانه سال‌ها برعهده حاج رضا پناهی بود و پس از فوت او نیز فرزندش سال‌ها مسئولیت نگهداری و رسیدگی به آن را برعهده داشت.