همشهری آنلاین- بهاره خسروی : اسماعیل مجللی، پژوهشگر و نویسنده حوزه تعزیه، با تعریف ماجرای برپایی تعزیه دسته شاهی در تهران قدیم می گوید: «عامه مردم طهران اجرای تعزیه را در محله‌ها خود در برنامه داشتند اما چون سطح کیفی برنامه‌های آنها نسبت به برنامه‌های دولتی به مراتب پایین‌تر بود، به همین دلیل مراسمی که زیر نظر دولت اداره می‌شد به تعزیه‌های شاهی معروف بود که کیفیت بهتری در اجرای نمایش و متن قصه داشت.»
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
مجللی در ادامه این ماجرا به نقل از خاطرات عبدالله مستوفی، نویسنده و دولتمردان اواخر دوره قاجار، درباره برپایی مراسم تعزیه در دسته شاهی در دربار ناصرالدین‌شاه و مظفرالدین‌شاه تعریف می کند: «در این تکیه، ۱۰ روز تمام عصرها روضه‌خوانی می‌شده و شب‌ها تعزیه‌خوانی و عده زیادی از روضه‌خوان‌های شهر در آنجا منبر می‌رفته‌اند.»
پژوهشگر و نویسنده حوزه تعزیه ادامه می‌دهد: «بعد از خاتمه روضه‌خوانی، دسته‌های سینه‌زنی با علم و بیرق عزا وارد می‌شدند و روبه‌روی جایگاه شاه توقفی می‌کردند، سینه می‌زدند و از در خارج می‌شدند. آخر همه دسته‌ها، دسته فراش‌های شاهی که حدود هزار نفر می‌شدند، با لباس‌های مشکی وارد شده و سینه‌زنی و نوحه‌خوانی می‌کردند و بعد از آن هم تعزیه‌خوان‌ها و شبیه‌خوان‌ها وارد می‌شدند.»