همشهری آنلاین - سمیرا باباجانپور : اهالی قدیمی محله سرتخت این کوچه را کوچه طبیبان و حکیم‌باشی می‌نامند. حاج رضا حسن منفرد از معتمدان محله سرتخت می‌گوید: «ویژگی اصلی کوچه سرتخت وجود عمارت های قدیمی و مهم تر ساکنان این عمارت هاست. میرزاعلی خان حکیم از پزشکان و حکیم‌های ری در این کوچه زندگی می‌کرد و خانه‌اش همچنان باقی است. ساکنان این کوچه بیشتر اهل علم و فرهنگ بودند و در توسعه این محله نقش داشتند.»
خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید
کوچه سرتخت موازی با کوچه کلیدداری قرار گرفته است و به حرم مطهر (ع) راه دارد. همین نزدیکی به حرم باعث شد تا همیشه پر رفت‌وآمد باشد. در حقیقت این کوچه حرم مطهر را به میدان سرتخت وصل می‌کند. خاندان معینی، خاندان دکتر فرزانه، خانه دکتر نورالله خان، دکتر میرزاعلی حکیم، خاندان پورباقرو خانه چراغچی حرم در این کوچه ساکن بودند.
گذر از کوچه سرتخت مرور خاطرات اهالی قدیمی است. منفرد می‌گوید: «ملاحسن چراغچی در این کوچه زندگی می‌کرد. نزدیک غروب ملاحسن چراغچی چراغ‌های حرم را یکی به یکی روشن می‌کرد. چراغ با روغن می‌سوخت. نزدیک نماز صبح چراغ‌های حرم که کمتر از انگشتان دست بود روشن می‌شد تا زائرانی که برای نماز می‌آمدند زیر نور چراغ نماز بخوانند. چراغ‌های روغنی به چراغ‌های نفتی و بعد برق به حرم آمد و خاندان چراغچی همچنان چراغدارحرم بودند.»
سردر خانه میرزاعلی خان حکیم که نخستین مطب محله سرتخت بود همچنان باقی است. منفرد می‌گوید: «میرزاعلی خان حکیم دکتر تجربی ولی حاذقی بود. بیشتر درمان‌هایش گیاهی بود و اهالی ری به‌خصوص محل سرتخت توجه خاصی به او داشتند. به‌واسطه خانه همین حکیم‌باشی، پزشکان دیگری هم در کوچه سرتخت ساکن شدند. نقل الاغ‌های مریض‌های میرزاعلی خان حکیم همچنان ورد زبان‌هاست. گاهی امکان تردد در کوچه وجود نداشت چون چند الاغ مسیر را بند آورده بودند. همسر حکیم‌باشی هم زن مهربان و مردم‌داری بود. همیشه در بالکن خانه می‌نشست و ازآنجا با همه سلام و احوال‌پرسی می‌کرد.»