وی به عشق فراگیری موسیقی در سن ١٠ سالگی وارد ارتش شد، چون در آن زمان و شرایط، تنها مکان برای ارتباط با موسیقی، گروه موزیک ارتش بود.
حسن کامکار در سن ١٧ سالگی با سازهای سنتی و مخصوصا ویلون آشنا شد و چون در ارتش سلفژ را فرا گرفته بود، این ساز را بدون استاد و با استفاده از نتها و ردیف‌های چاپ شده از ابوالحسن صبا تمرین کرد.
از آن جایی که او تمام سازهای ایرانی از قبیل سنتور و تار و سه تار و کمانچه را بدون استاد فراگرفت و نیز می‌توانست به راحتی این سازها را کوک کند، دارای استعداد بسیار خوبی بود.
شرایط اجتماعی در زمانی که حسن کامکار شروع کرد، بسیار نامناسب بود؛ اما او سرسختانه راه خود را ادامه داد.
علی رغم تمام مشکلات، وی توانست تحولات زیادی در زمینه موسیقی و به خصوص موسیقی کردستان ایجاد کند، در آن زمان موسیقی محلی اصلا هیچ نت و علمی نداشت و وی توانست بسیاری از قطعات محلی کردستان را به طور علمی حفظ و ضبط کند.
حسن کامکار در سال 1340 اولین هنرستان موسیقی کردستان را تاسیس کرد و نیز در حدود سال‌های 1346 و 1347 توانست ٤ گروه موسیقی تشکیل دهد که یک گروه از آنان گروه بانوان و یک گروه دیگر را کودکان تشکیل می‌دادند.
وی خود برای این گروه‌ها قطعاتی می‌ساخت و با آنان تمرین می‌کرد؛ این چند گروه تا اوایل انقلاب نیز فعالیت‌هایی داشتند.
استادحسن کامکار خیلی علاقه داشت که این هنر را توسعه بدهد و در واقع بسیار علاقه‌مند بود که فرزندان خود نیز در این عرصه گام بگذارند و نیز به علت استعدادی که در فرزندانش وجود داشت آنها با تربیت پدر و با راهنمایی‌های او توانستند موسیقی را فراگیرند.
وی دارای 8 فرزند (هوشنگ، بیژن، پشنگ، ارسلان، قشنگ، اردوان، اردشیر و ارژنگ) نوازنده و آهنگساز است.
هوشنگ کامکار که در زمینه آهنگسازی تحصیلات آکادمیک دارد آثار زیادی برای ارکستر بزرگ و همین طور برای سازهای ایرانی ساخته است.
همچنین در زمینه کمانچه، اردشیر کامکار توانست تحولاتی را ایجاد کند.
اردوان کامکار نیز سبک خاصی در نوازندگی سنتور ایجاد کرده است.
ارسلان نیز نوازنده چیره دستی در ویولون است.
قشنگ کامکار، دختر وی نیز از بانوان برجسته در زمینه موسیقی به شمار می‌رود.
وی موسس گروه کامکارها می‌باشد و اولین ارکستر خانوادگی کامکارها در سال ١٣٤٤ شکل گرفت. این ارکستر از سازهای مختلفی بهره می‌گرفت.
در آن کنسرت، حسن کامکار، ویولون می‌نواخت، قشنگ می‌خواند، پشنگ و ارژنگ، سنتور و جاز می‌نواختند و هوشنگ کامکار هم به اتفاق بیژن با آکاردئون گروه را همراهی می‌کرد.
پس از اینکه اردشیر و ارسلان با گذر از دوران کودکی وارد گروه شدند، در سال ٤٩ آنها یک ارکستر نیمه حرفه‌ای تشکیل می‌دهند.
بعدها گروه کامکارها به اتفاق محمد رضا لطفی، پرویز مشکلاتیان و حسین علیزاده هسته گروه‌های شیدا و عارف را بنیان گذاردند و اولین کنسرت‌ها را هم اوایل انقلاب، اجرا کردند.
در آن سال‌ها اردوان با تکنیک بالای خود در سنتور به تکنوازی می‌پرداخت. در همین زمان دعوت‌های خارجی از کامکارها آغاز شد.
حضور در جشنواره‌هایی چون پوخ برگ اتریش، وومد و کنسرت با لاندن سیمفونیتا از جمله موفقیت های گروه کامکار به حساب می‌آید.
استاد حسن کامکار در سال 1371 چشم از جهان فرو بست.