مرگ اهالی موسیقی و اوضاع جامعه

عطاء جنگوک  یکی از اساتید بی جانشین موسیقی ما نیز در شرایط فعلی  درگذشت. مرگ او و سایر اساتید موسیقی که اخیراً  بطور غیر مترقبه ای از میان ما رفتند با این گفته همکاران و دوستانشان نیز همراه بود که گفته می شد آنها در این اواخر کم کار شده و بسیارگوشه نشین شده بودند.[بغض‌آوازی در بدرقه جنگوک]

 منش درویش صفتانه جنگوک و چهره معصومِ  بی حرص و طمع اش مرا بر آن داشت که این چند خط را بنویسم و این  حرف ابن خلدون را  به یاد آورم که گفته  " وقتی جامعه دچار آشفتگی و دوران گذار است اول از همه موسیقی است که آسیب می پذیرد". این یک  واقعیت قابل شهود در جامعه فعلی ماست و  مرگ پرتعداد و زودرس اساتید موسیقی مان چیزی نیست جز عوارض و شواهد این که کل موسیقی مان مبتلا به  بحران و نابهنجاریِ جدی است.

موسیقیدان باید تولیداتش بازتاب اندیشه و حس ناب در جامعه  باشد و آنرا  به نحو احسن و فارق از هرگونه اِعمال نظر های تجویزی  به جامعه عرضه نماید . اگر این ارتباط هنرمند با رسالت اصلی اش قطع ویا خدشه دار  شود در دراز مدت  چیزی جز بیماری در سطح جسم و روح  او نیز عاید نمی گردد.  این جوشش  از درونِ  وجود  هنرمندان، بخصوص موسیقیدان  وفعالیت او با فراغ بال و آرامش کافی است  که به او امکان ادامه حیات  می دهد.چه بسا افراد زیادی در نبود بستری مناسب، با توجه به پایبندیشان  به اصالت کار هنری از مصادیق دوران آشفتگی موسیقی یک جامعه شمرده شوند ودر ناخودآگاهشان مرگ را بر ادامه حیات بدون تولید نابِ هنری ترجیح دهند.درست است که مرگ و زندگی در دست خداوند و به عهده مشیت الهی است اما عوامل متعددی هستند که این مقدرات را تند وکند می‌کنند.

عواملی همچون حس تاثیر گذاری و به تبع آن امید به ادامه زندگی در هنرمند، بسیار در سلامت روح و جسم او و جامعه دخیل است.استاد جنگوک از اساتید خاص این مرزو بوم بود که ارتباط ویژه خودرا با موسیقی سنتی و بومی ما  بر قرار کرده بود و به قرائت خاصی از آنها رسیده بود که متاسفانه معمولاً بیشترین آسیب نیز متوجه این گونه  افراد گردیده است.
ابن خلدون چه به جا می‌گوید که  اول موسیقی  آسیب می‌بیند، زیرا موسیقیدانی که نوآوری و آزادانه  عمل کردن، ملزومات اصلی تولید و ادامه حیات اوست فشار و تنگنا او را از سایر اقشار شکننده‌‌تر می‌سازد.  از اینرو کسانی همچون جنگوک که سینه‌ها ملودی و موسیقی جانبخش داشتند و مجالی برای پرداختن وتحقق به آن نیافتند،  به ناچار در اواخر عمر خود نیز گوشه عزلت برگزیدند.

نغمه ناتمام اما الهام بخش او را  تا ابد ایرانیان در گوش جان زمزمه خواهند کرد.

*مدیر موسسه صوت‌آذین و مبتکر نرم‌افزار فارابی