اگر در آخرین دقیقه بازی رده‌بندی، ضربه ایستگاهی فورلان تنها چند سانتی‌متر پایین‌تر بود بازی به وقت اضافه کشیده می‌شد و حالا که از احتمالات صحبت می‌شود، اروگوئه می‌توانست تیم سوم جام جهانی 2010 هم باشد.
با این حال از اروگوئه و فورلان حتی با این شکست همچون قهرمان در خانه استقبال خواهد شد. فورلان مسیر متفاوتی برای قهرمان شدن طی کرده است. او بر خلاف پدر و پدربزرگش که به‌ترتیب در جام جهانی 1974 بازیکن و 1962 مربی تیم ملی اروگوئه بوده‌اند،
راه متفاوتی را در پیش گرفته بود و می‌خواست تنیسور شود اما تصادف رانندگی آلخاندرو خواهر بزرگ‌تر فورلان که روی ویلچیر زندگی می‌کند، او را متقاعد کرد تا راه اجدادش را ادامه دهد. فورلان می‌گوید:« من در بیمارستان به او گفتم یک ستاره فوتبال خواهم شد تا یک زندگی راحت را برای او تضمین کنم.»
فورلان ستاره شدن را در 17 سالگی با پیوستن به ایندیپندنته در آرژانتین شروع کرد و در 91 بازی 40 بار برای این تیم گلزنی کرد. همین کافی بود تا در سال 2002 و در سن 23 سالگی با قراردادی 10 میلیون دلاری به منچستر یونایتد برود.
اما منچستر جایی نبود که فورلان ستاره شود. 17 گل در 98 بازی. ستاره به‌دنبال کهکشان جدیدی می‌گشت که ویارئال در اسپانیا بود. فرگوسن به تازگی درباره او گفته است: «او می‌توانست در منچستر‌یک قهرمان باشد.»
فورلان که در آرژانتین به خاطر شباهتش به یک شخصیت کارتونی، کاچاواچا لقب گرفته است، در ویارئال بهترین گلزن لالیگا شد و کفش طلای اروپا را گرفت. بعد از ویارئال نوبت اتلتیکو مادرید بود.
او در مادرید - جایی که گفته است در آن احساس راحتی می‌کند- هم کارش را در ویارئال تکرار کرد. او همچنین به همراه سرخیو آگرو این تیم را به فینال نخستین دوره لیگ اروپا رساند و هردو گل تیمش را مقابل فولام در فینال به ثمر رساند.
با این حال او با این کارها هنوز قهرمان مردم اروگوئه نشده بود. قهرمانی وقتی
به سراغ او آمد که اروگوئه را پس از 60 سال به جمع 4تیم برتر دنیا رساند.
اگر ضربه ایستگاهی او ثانیه‌های آخر وقت اضافه گل می‌شد، شاید اروگوئه می‌توانست سوم شود اما حتی شکست هم تاثیر او را بر اروگوئه و جام جهانی کم نکرده است. خود او درباره ضربه ایستگاهی‌اش گفت: «ضربه آزاد من تنها یک چیز کوچک کم داشت.»
او تا قبل از بازی فینال، با 5 گل زده در کنار توماس مولر از آلمان، دیوید ویا از اسپانیا و وسلی اسنایدر از هلند بهترین گلزن جام جهانی بود. اما مسئله تنها گل زدن نیست؛ او برای اروگوئه بیشتر از یک گلزن است.
اسکار تابارز مربی تیم ملی اروگوئه می‌گوید:« فورلان یک بازیکن مهم برای تیم ملی اروگوئه است. او بهترین بازیکن فوتبال ماست.» تابارز ادامه می‌دهد: «او برای ما چیزهای زیادی کسب کرده است و نقش رهبر را در تیم داشته. ما بدون او نمی‌توانیم کاری بکنیم».
درخشش فورلان در این جام به حدی بوده است که او نامزد دریافت توپ طلا هم شد. گل‌های کاچاواچا یکی از دلایل عمده موفقیت اروگوئه و تکرار مقام چهارمی در جام جهانی 1970 مکزیک است. او می‌گوید:«بودن در جمع 4تیم اول تماشایی است. اگر کسی پیش از شروع جام جهانی از ما می‌پرسید، مسلما می‌گفتیم که خیلی دوست داریم اینجا باشیم. بودن در میان 4تیم یک چیز واقعا مثبت است.»
تابارز معتقد است که فورلان در جام جهانی بعدی 35 ساله خواهد شد و می‌تواند یک جام جهانی دیگر هم داشته باشد: «به‌خود دیه‌گو بستگی دارد. از نظر فیزیکی چیزی او را متوقف نمی‌کند. او به‌خوبی از خودش مراقبت می‌کند و همه چیز به دیدگاه او درباره آینده بستگی دارد.»
