اولین هالتر و وزنه خارجی در حدود سال ۱۳۱۰ و توسط نادری به وزن ۱۱۰ پوند از هند به ایران آمد.
از جمله افرادی که توانست گام‌های موثری برای ایجاد مسابقه‌های رسمی وزنه برداری در سطح داخلی بردارد باید به ابوالفضل صدری اشاره کرد که با رایزنی‌های فراوان شرایط و زمینه این کار را مهیا کرد.
از سال ۱۳۱۸ تا ۱۳۲۱ سرپرستی این رشته ورزشی به عهده پادگرنی و آموزش و تعلیمات نیز زیر نظر ناردی اعمال می‌شد.
از سال ۱۳۲۱ تا ۱۳۲۵ سرپرستی مستقیم این رشته به عهده نادری گذاشته شد و برای اولین بار در کشور هیات وزنه برداری ایران در سال ۱۳۲۵ مرکب از پادگرنی، نادری، حسین عشقی و ناصر خموش تشکیل شد.
در سال ۱۳۲۵ هسته اصلی فدراسیون‌ها که کپی برداری از سیستم ورزش کشورهای توسعه یافته بود در ایران پی‌ریزی شد که مهندس حسین صادقی به عنوان اولین رئیس فدراسیون کشور منصوب شد. وی تا سال ۱۳۳۲ در این پست ماند و حتی توانست معاونت فدراسیون بین المللی را نیز بدست آورد.
وی در سال ۱۳۳۲ به ایتالیا رفت و احمد علی ابتهاج به جای وی عهده‌دار مسئولیت فدراسیون شد. در سال ۱۳۳۳ فتح الله امیر علایی جایگزین وی شد و در سال ۱۳۳۴ عبدالمجید بختیار مسئولیت تام این رشته را بر دست گرفت تا با استفاده از نفوذ خود و حمایت‌هایی که از وی به عمل می‌آمد دورانی شکوفا در تاریخ این رشته به یادگار بماند.
رکوردهای فراوانی طی چند سال ریاست وی شکسته شد و با توجه به همین پیشرفت وزنه برداری در ایران بود که وی توانست برای دومین بار کرسی معاونت فدراسیون جهانی را به ایران اختصاص دهد.
شاید بتوان مهمترین فعالیت وی در طول ۲ سال ریاستش را پایه گذاری شالوده اساسی برای ایجاد یک فدراسیون مستقل در سطح آسیا(کنفدراسیون) و ایران را نام برد که این امر بعد از ۱۸ سال فعالیت این رشته در ایران بوقوع پیوست.
بعد از وی و در سال ۱۳۳۷ تیمسار سرتیپ مصطفی امجدی به عنوان رئیس جدید فدراسیون وزنه‌بردای ایران آغاز به کار کرد.
در زمان تصدی وی نیز اقدامات شایسته‌ای از نظر کیفی و کمی به منظور کمک و پیشرفت وزنه برداری در سراسر کشور صورت گرفت که تلاشهای فراوان وی در کنگره برگزاری رقابتهای المپیک برای بدست گرفتن امور فدراسیون جهانی باعث شد تا رئیس فدراسیون جهانی وقت از کار برکنار و به جای وی جانسون به عنوان رئیس جدید انتخاب گردد.
همین تلاشها باعث شد تا تمامی روسای فدراسیون‌های آسیایی با اکثریت قاطع آراء وی را به عنوان رئیس کنفدراسیون آسیا انتخاب و معرفی نمایند. و این برای اولین بار بود که دفتر کنفدراسیون آسیا به ایران انتقال یافت.
وزنه بردای ایران از همین سال به بعد راه خود را بطور دقیق یافت و با روسای فدراسیون متععدی که تغییر می‌کردند فراز و نشیب‌هایی را نیز به همراه داشت اما قطعا می‌توان ۱۰ سال گذشته را تاریخ شکوفایی وزنه برداری ایران نامید.
فدراسیون فعلی با جذب نیروهایی جوان، تحصیلکرده و متخصص که اکثرا از جنس وزنه‌برداری نیز هستند توانست نقطه عطفی را در تاریخ وزنه برداری ایران به یادگار بگذارد.
منبع مورد استفاده برای این مدخل
