باهاوس در سال 1919 زیر نظر "والتر گروپیوس" از ادغام فرهنگستان قدیم هنرهای زیبای وایمار و مدرسه هنر و صنایع دستی وایمار تاسیس شد.
در نخستین بیانیه گروپیوس، آرمان" موریس" در باب صنعتگری متعالی با ایده وحدت بین هنرها به جهت تجسم بخشیدن به یک هنر معمارانه مدرن فراگیر که درآن تمایز بین عناصر تزئینی و یادمانی از بین می رود، تلفیق شد.
در سال 1923 گروپیوس این اندیشه را که بعدها به کانون نظریه باهاوس بدل شد، مطرح کرد که وجود"صنعتگر- طراح" برای صنایع متکی به تولید انبوه حایز اهمیت بسیاری است.
اگرچه این اندیشه در مورد معماری و طراحی مصداق دشت، اما مدرسین مدرسه در روزهای نخست، اکثرا نقاش بودند. از جمله نقاشان بزرگی مانند پل کله و کاندینسکی.
اندیشه های باهاوس به بسیاری از کشورها انتقال یافت و تاثیری ماندگار به آموزش هنر در سرتاسر دنیای غرب گذاشت.
"یوهانس اتین" یکی از مدرسین این مدرسه که طی سال های 1919 تا 1923 در باهاوس به تدریس اشتغال داشت، با تاکید بر اهمیت آموزش مبانی هنرهای تجسمی دوره هایی به عنوان "مبانی هنرهای تجسمی" ابداع و آموزش آن را برای تمامی هنرجویان اجباری کرد.
