- دوربین‌های آنالوگ:
دوربین‌های آنالوگ به طور کلی به دوربینی انعکاسی گفته می‌شود که نور برای رسیدن به منظره یاب آن بایستی توسط آینه‌ای با زاویه ٤٥ درجه، شکستی معادل ٩٠ درجه پیدا کند.
دوربین‌های آنالوگ به دو گروه کلی تقسیم می‌شود:
دوربین های فانوسی: در این دوربین‌ها، بدنه یا اتاقک دوربین، یعنی فاصله میان لنز و محل قرار گرفتن فیلم، از یک فانوس چرمی آکاردئون شکل تشکیل شده است.
دوربین‌های بدون فانوس: در این نوع، لنز به وسیله ابزاری به نام مانت ١، به بدنه دوربین که از جنس سختی ساخته شده است، متصل می‌شود.
- دوربین‌های دیجیتال:
دوربین دیجیتال دستگاهی الکترونیکی است که برای گرفتن عکس و ذخیره آن بجای فیلم عکاسی از حسگرهای حساس به نور استفاده می‌کند و تصویر گرفته شده توسط سنسور طی چند مرحله به حافظه دوربین برای استفاده فرستاده می‌شود.
در دوربین دیجیتال، تصویربرداری روی فیلم صورت نمی‌گیرد بلکه توسط یک حسگر حساس انجام می‌شود.
هنر عکاسی در میان هنرهای کاربردی از ظرافت، دقت و اهمیت خاصی برخوردار است. عکاسی فی‌نفسه وسیله‌ای است که در آفریدن کار هنری از آن بهره گرفته می‌شود. عکاسی در عرصهٔ خلاقیت با هنر وجه اشتراک دارد؛ زیرا هرگونه کار عکاسی با دخالت ماهیتاً با دخالت نیروی تخیل انجام می‌شود.
هرعکس، حتی یک عکس فوری که تصادفاً گرفته شده باشد، بازتابی از نوعی سازماندهی تجربه و ثبت یک صورت ذهنی است. به این ترتیب، موضوع و سبک هر عکس، از دنیاهای درونی و بیرونی شخص عکاس خبر می‌دهد.
دوربین معمولاً چیزی بیش از یک وسیلهٔ ثبت در نظر گرفته نمی‌شود؛ اما عکاسی به‌هیچ‌وجه یک وسیلهٔ خنثی نیست. هر عکسی، تفسیر دوباره‌ای از جهان پیرامون ماست و ما را عملاً بر آن می‌دارد که این جهان را به شکلی جدید ببینیم.
در مجله حاضر برای آشنایی بیشتر علاقمندان به هنر عکاسی، برخی از تجهیزات دوربین عکاسی معرفی شده است:
