عمادالکتاب از جمله خوشنویسانی است که در زمینه نستعلیق خود را به مرتبه استادی رساند و به عنوان آخرین استاد این نوع خط مطرح شد.
او از راه کتابت و تعلیم خط، امور زندگی خود را اداره می‌کرده است.
او همچنین علاوه بر استادی خط احمدشاه، در دربار رضاشاه نیز سمت خوشنویس مخصوص و استادی ولیعهد را به عهده داشت.
وی آخرین استاد کل خط نستعلیق در ایران است که از کتیبه تا غبار را استادانه می‌نوشت.
این استاد اولین خوشنویسی است که رسم‌المشق را برای استفاده نوآموزان ابداع و چاپ کرد.
عمادالکتاب گذشته از کار خوشنویسی، در دیگر زمینه‌های هنری نیز طبع آزمایی کرده است. او به کار نقاشی، تذهیب، شعر و ادبیات، موسیقی وعکاسی نیزعلاقه داشت.
محمدحسین عمادالکتاب، هنر نقاشی را نزد مهدی‌خان مصورالملک شبیه ساز ماهر دوره قاجاریه که نقاشی‌های شاهنامه امیر بهادری به قلم اوست، فراگرفته است.
از محمدحسین عمادالکتاب یک دختر به نام ملوک سیفی باقی ماند.
محمدحسین عمادالکتاب گذشته از آنکه به عنوان یک استاد مسلم به کار خوشنویسی مشغول بود، اما نسبت به رویدادهای زمانش بی تفاوت نبود، چنانکه در سال 1344 قمری به کمیته مجازات پیوست و کار نوشتن بیانیه های کمیته را به عهده گرفت.
در سال 1335 پس از دستگیری اعضای کمیته او نیز بازداشت شد، مدتی زندانی و سپس به قم تبعید شد.
محمدحسین عمادالکتاب پیش از دوران مشروطیت، جزء کاتبان وزارت انطباعات بود و در زمان احمدشاه نیز مدتی به عنوان منشی در وزارت داخله خدمت کرد.
وی از سال 1304 شمسی در دفتر مخصوص رضاشاه به سمت فرمان نگار مشغول خدمت شد و مامور تحریر فرامین و نامه‌ها شد.
در سال 1312 شمسی از طرف انجمن آثار ملی مامور نوشتن کتیبه‌های آرامگاه فردوسی در طوس شد و بعد از آن، کتیبه‌های دارالفنون، دانشسرای عالی، مدرسه رضاییه، دانشگاه تهران و دانشگاه معقول و منقول را نوشت.
او اولین خوشنویسی است که روش نقطه‌گذاری را در آموزش خط ابداع کرد.
او نه تنها نستعلیق، بلکه شکسته و نسخ را هم نقطه گذاری کرد.
محمدحسین عمادالکتاب در طول زندگی پربار خود در حدود چهارهزار نفر از کودکان را تعلیم داد. بسیاری از فرزندان شاهزادگان و رجال کشوری از شاگردان او بودند.
مظفرالدین شاه، احمدشاه، محمدحسن میرزای ولیعهد و محمدرضا پهلوی از تعلیم یافتگان محضر او هستند.
برجسته ترین شاگردان او که در سطح بالایی تعلیم یافتند، عبارتند از: حسن زرین خط،علی اکبر کاوه و مجدالکتاب گرگانی.
عمادالکتاب شیوه خاص میرزامحمدرضای کلهر را دنبال می‌کرد.
او در سال 1312 شمسی به پاس قدردانی از خدمات صادقانه، موفق به دریافت نشان درجه یک فرهنگ از وزارت معافی (وزارت ارشاد فعلی) و دریافت یک قطعه مدال نفیس و باارزش از دربار رضاشاه شد.
