تاسیس این سازمان در مارس 1995 در نشستی در کشور موریس که اکنون مقر این اتحادیه است، مورد تصویب قرار گرفت و بعدا در روزهای 6و 7 مارس 1997 رسما آغاز به کار کرد.
اتحادیه همکاری‌های منطقه ای حاشیه اقیانوس هند دارای 19 کشور عضو از سه قاره آسیا، افریقا و اقیانوسیه می‌باشد که بیش از 2 میلیارد نفر جمعیت جهان و 20.5 میلیون کیلومتر مربع وسعت دارد.
این اتحادیه به انتشار اطلاعات در خصوص رژیم های تجاری و سرمایه گذاری اعضا با هدف کمک به فهم بهتر فرصت های سرمایه گذاری در درون این منطقه توسط تجار و صنعتگران اقدام می کند.
اهداف این سازمان مواردی همچون تقویت رشد پایدار و توسعه متوازن در منطقه و بین اعضای اتحادیه، تمرکز بر آن حوزه از همکاری‌های اقتصادی که حداکثر فرصت‌ها را برای منافع مشترک و منافع متقابل فراهم می‌کند و گسترش آزادسازی تجاری و حذف موانع موجود بر سر راه جریان‌های تجارت، سرمایه و فناوری در منطقه اقیانوس هند اعلام شده است.
فعالیت‌های اتحادیه همکاری‌های منطقه‌ای حاشیه اقیانوس هند برای همکاری شامل چندین پروژه و برنامه های کاری موضوعی است که توسط کشورهای عضو با هدف منافع مشترک انجام می شود.این برنامه ها تحت نظر سه کارگروه تجارت و سرمایه گذاری، مجمع تجاری حاشیه اقیانوس هند و گروه آکادمیک حاشیه اقیانوس هند قرار دارد.
ارکان اتحادیه همکاری های منطقه ای حاشیه اقیانوس هند نیز عبارتند از:
- شورای وزیران که هر دوسال یکبار تشکیل جلسه می‌دهد
- کمیته مقامات ارشد
- مجمع تجاری حاشیه اقیانوس هند
- گروه آدمیک حاشیه اقیانوس هند
- کارگروه تجارت و توسعه
- ستاد عالی اتحادیه همکاری‌های منطقه‌ای حاشیه اقیانوس هند
اعضای اتحادیه همکاری‌های منطقه‌ای حاشیه اقیانوس هند به دو دسته اعضای اصلی و اعضای ناظر و طرف گفتگو تقسیم می‌شوند.
کشورهای عضو اتحادیه عبارتند از: آفریقای جنوبی، هند، جمهوری اسلامی ایران، سنگاپور، مالزی، اندونزی، تایلند، سریلانکا، استرالیا، امارات متحده عربی، عمان، یمن، بنگلادش، کنیا، موریس(مقر اتحادیه)، تانزانیا، ماداگاسگار، موزامبیک، سیشیل.
کشورهای چین، ژاپن، مصر، انگلستان و فرانسه از اعضای ناظر و طرف گفتگو اتحادیه هستند.
