با وجود اینکه بیش از ۵۰ تعریف مختلف برای تالاب مورد استفاده قرار گرفته اما اولین تعریف علمی تالاب توسط کنوانسیون بین‌المللی رامسر ارائه شده است:
«تالاب به مناطق مردابی، آب مانند؛ نم زارهای سیاه و باتلاقی، برکه‌های مصنوعی یا طبیعی که به طور دایم و یا موقت دارای آب ساکن یا روان، شیرین، شور یا نیمه شور هستند و یا مناطقی از سواحل دریا که در هنگام جذر ارتفاع آب در آنها بیش از ۶ متر نباشد، گفته می‌شود.»
کنوانسیون رامسر معاهده‌ای بین‌المللی است که در سال ۱۹۷۱ به منظور حفظ و نگهداری تالاب‌ها امضا شده‌است.
اما کمیسیون تالاب‌های کشور در سال ۱۳۶۲ تعریف دیگری را به شرح ذیل از تالاب‌ها عنوان کرد: «تالاب ناحیه‌ای از مظاهر طبیعی و خدادی است که در روند پیدایش، خاک آن توسط آب‌های سطحی زیرزمینی به صورت اشباع شده درآمده و در طی یک دوره کافی و شرایط عادی محیطی تشکیل شده است و دارای توالی زیستی می‌باشد. این مجموعه دارای جوامعی از گیاهان، جمعیت‌هایی از جانوران ویژه است که امکان سازگاری در چنین نقاطی را دارند.»
مشخصه اصلی تالاب‌ها ماندگاری نسبی آب در آنها است. آب تالاب‌ها ممکن است شور باشد یا شیرین و همچنین برخی از تالاب‌های نزدیک دریا با جزر و مد تغییر وضعیت می‌دهند. در کنوانسیون رامسر فهرستی از تالاب‌های مهم جهان نیز تهیه شده که به «فهرست رامسر» شهرت دارد.
بیش از ۱۲۲۰ تالاب از سوی کنوانسیون رامسر، شناسایی شده که ۲۲ مورد آن، مربوط به ایران است. همچنین در این فهرست کشورهای بریتانیا با ۱۶۴ تالاب از لحاظ تعداد و کانادا با ۱۳۰ هزار کیلومتر مربع تالاب، از لحاظ وسعت رکورددار هستند.
در ادامه برخی از تالاب‌های معروف ایران را معرفی کرده‌ایم:
