مجیدی رسما خداحافظی کرد؛ برخلاف میل باطنی‌ خداحافظی می‌کنم

مهر نوشت: متن نامه خداحافظی رسمی فرهاد مجیدی به شرح زیر است:

"هواداران عزیز وقتی 15 سال پیش به تیم محبوبم استقلال پیوستم، هرگز تصور نمی‌کردم روزی با حمایت هواداران پر شور و دوست داشتنی آبی دل استقلالی به جایگاه کنونی‌ام رسیده که در آستانه 36 سالگی، هنوز با تمام وجود و با ذره ذره بتوانم برای هواداران بتوانم به میدان بروم. بازیکن و کاپیتان استقلال بودن، افتخاری است که برای "فرهاد مجیدی" فراموش شدنی نیست.

بازی کردن در تیمی که بزرگانی چون شادروان ناصر حجازی، علی جباری و حسن روشن روزگاری در آن عضویت داشتند یا پوشیدن پیراهن شماره 7 که در گذشته بر تن تکنیکی‌ترین بازیکن آسیا "مجید نامجو مطلق" بوده یا بستن بازوبندی که بر دستان ستارگانی چون برادران بیانی و جواد زرینچه بوده برای "فرهاد" فرزند کوچک خانواده بزرگ استقلال مایه اعتبار و افتخار است.

در این مدت در شادی و غم‌های زیادی با هواداران عزیز سهیم بوده‌ام. با شادی هوادار خندیدم و با گریه آنها اشک ریختم. پیروزی‌های دربی، جشن قهرمانی‌های لیگ برتر و جام حذفی، شکست‌ها و از همه غم انگیزتر از دست دادن اسطوره تاریخ باشگاه استقلال ناصرخان حجازی هیچگاه از خاطرم نمی‌رود. آن روز، روز تلخی برای من و هواداران بود.

با عنایت خداوند متعال، حمایت هواداران و لطف نام بزرگ و پیراهن آبی "استقلال" به آرزوهای مادی و معنوی خویش رسیده‌ام و مانند آقایانی که با خودخواهی، همواره استقلال را مدیون خود می‌دانند یا در نبود خود ذلت استقلال را آرزو می‌کنند، فکر نمی‌کنم. هر چه دارم از استقلال و هوادارانش است و هر کجا باشم برای سربلندی استقلال تلاش خواهم کرد.

اما امروز، پس از تحمل و سپری کردن روزهای سخت و فرا رسیدن روزهای آبی رنگ زندگی ورزشی‌ام، می‌خواهم سخت‌ترین تصمیم زندگی‌ام را برای هواداران بازگو کنم.

طرفداران دوست داشتنی بر حسب صبر و تعصب تا به امروز سکوت کردم (حتی در روزهایی که در اوج آمادگی و بنا به سلیقه فنی! نیمکت نشین بودم، صحبتی نکردم تا آرامش تیم و مجموعه استقلال برهم نخورد) و برای اثبات خویش تلاش و مبارزه کردم اما امروز وقتی می‌شنوم که آقایان عامل ناکامی تیم را تشویق فرهاد مجیدی توسط هواداران خونگرم استقلال می‌دانند برایم تاسف آور است.

قطعا روزی با وجود و حضورم برای سربلندی استقلال تلاش کردم اما این روزها اتفاقاتی افتاد و صحبت‌هایی شنیدم که به این نتیجه رسیدم باید برخلاف میل باطنی‌ام از فوتبال خداحافظی کنم. باتوجه به پیشنهادات بسیار از تیم‌های داخلی از ابتدای فصل تاکنون، نتوانستم در ایران پیراهنی جز پیراهن آبی بپوشم و بسیار مایل بودم با حضور در تیم محبوبم استقلال به همراه دیگر بازیکنان بتوانم با جام قهرمانی لیگ و حذفی را فتح کنم و در نهایت با پیراهن استقلال از میادین فوتبال برای همیشه خداحافظی کنم که این امکان فراهم نشد و گویا تقدیر برای من این چنین بود.

هر کجا که باشم خود را سرباز استقلال می‌دانم و امیدوارم در آینده، در کسوت‌های دیگر بتوانم دین خود به هواداران پرشور استقلال را با کسب جام‌های متعدد، ادا کنم. در این جا لازم می‌دانم از تمامی مدیران، کارشناسان، مربیان، بازیکنان، کادر پزشکی، تدارکات، پشتیبانی تیم و نیز ارباب جراید که در ادوار مختلف، اسباب زحمت آنها را فراهم کردم، سپاسگزاری کنم.

در پایان، از هواداران متعصب و دوست داشتنی استقلال که همواره در سرما و گرما مرا مورد حمایت و تشویق خویش قرار داده، صمیمانه قدردانی کرده و امیدوارم عذر "جدایی ناخواسته" سرباز خویش را پذیرا باشند. بی‌گمان هیچگاه خود را از استقلال جدا ندانسته و الطاف، حمایت‌ها و تشویق‌های هواداران پر شور و فهیم استقلال از خاطره‌ام پاک نخواهد شد و هر جا که باشم برای موفقیت آنها دعا خواهم کرد.

به امید قهرمانی استقلال در مسابقات داخلی و بین‌المللی و سرافرازی و تندرستی هواداران عزیز انشاءا...

برادر کوچک شما فرهاد مجیدی"