هلموت کهل طولانی‌ترین دوره صدر اعظمی را در تاریخ آلمان داشته است. صدراعظم آلمان از ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۸ همچنین دبیرکل حزب اتحاد دموکرات مسیحی آلمان از ۱۹۷۳ تا ۱۹۹۸ بوده است.
۱۶ سال صدراعظمی وی، درازترین دوران صدراعظمی آلمان را پس از بیسمارک است و همچنین دوران پایان جنگ سرد و اتحاد دو آلمان نیز است. کهل یکی از مهم‌ترین معماران اتحاد دو آلمان است و از بنیان‌گذاران پیمان ماستریخت است که منجر به تأسیس اتحادیهٔ اروپا شد.
کهل در رشته تاریخ مدرک دکتری دارد و شهرت او به عنوان صدر اعظم آلمان، در خارج این کشور به مراتب بیشتر از داخل بود.
زمانی‌که کهل با اختلاف اندک آراء در انتخابات پارلمانی (بوندستاگ) آلمان در سال 1976 شکست خورد عصر روز انتخابات گفت می‌خواهم صدر اعظم شوم، بسیاری او را مضحکه کردند.
چند هفته بعد از انتخابات، فرانتس یوزف استراوس رئیس حزب اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان گفت کهل هرگز صدر اعظم نخواهد شد، زیرا به لحاظ شخصیت، هوش و سیاست بی‌کفایت و فاقد شرایط لازم است.
با این وجود، کهل بعد از شش سال به عنوان صدر اعظم آلمان سوگند یاد کرد تا ریاست دولت ائتلافی آلمان را بر عهده بگیرد.
در آن زمان هیچ کس انتظار نداشت که صدر اعظمی کهل شانزده سال ادامه داشته باشد. او اغلب در سخنرانی‌هایش از استعاره بهره می‌گرفت، اما به مردم این حس را القاء می‌کرد که او نیز یکی از آنها است. کهل در اظهارات خود همواره روحیه خوش بینی و اعتماد را حفظ می‌کرد و در سال 1998 نیز به علت تلاش‌های خود در زمینه ایجاد اروپای یکپارچه، عنوان شهروند افتخاری اروپا را از سران کشورهای اروپایی دریافت کرد.
کهل در سال 2002 رسماً با دنیای سیاست خداحافظی کرد. او در ماه ژوئن سال 2017 درگذشت
