به گزارش گیزمگ این وسیله کمک‌شنوایی بوسیله پژوهشگران در دانشگاه تکنولوژی چالمرز سوئد ساخته شده است، عمدتا برای استفاده افرادی ساخته شده است که دچار التهاب مزمن گوش میانی یا خارجی یا بیماری استخوانی بوده‌اند، یا افرادی که بدشکلی مادرزادی گوش خارجی، مجرای شنوایی یا گوش میانی دارند.
سمعک‌های معمولی به این افراد کمکی نمی‌کنند، زیرا این سمعک‌ها معمولا برای کمک به شنوایی افراد دچار مشکلات "گوش داخلی" طراح شده‌اند.
خود این ایمپلنت درازایی کمتر از 6 سانتی‌متر دارد، و در پشت گوش، زیر پوست، به طور مستقیم روی سطح جمجمه کاشته می‌شود.
این ایمپلنت با یک پردازشگر خارجی صدا زوج می‌شود که در واقع صداهای دنیای بیرون را دریافت می‌کند. این واحد در روی پوست مستقیما مجاور ایمپلنت قرار می‌گیرد و با مغناطیس‌هایی که در دو وسیله هست، در جای خود نگهداشته می‌شود.
یک سیم‌پیچ القایی در ایمپلنت امکان دریافت صدای منتقل‌شده از راه پوست بوسیله پردازشگر را به آن می‌دهد. سپس این ایمپلنت از یک میکروفون مینیاتوری کوادراتیک استفاده می‌کند تا ارتعاشات صوتی را به درون استخوان جمجمه منتقل کند تا از این طریق به گوش داخلی برسند.
در وسائل کمک‌شنوایی قبلی که بر اساس انتقال صدا از راه استخوان بودند، یک پیچ تیتانیومی به طور دائم از جمجمه فرد از راه پوست بیرون می‌زد که واحد خارجی به آن متصل می‌شد.این شکل‌بندی بیمار را در معرض خطر عفونت و احتمال بیرون افتادن پیچ قرار می‌داد.
اما در این سمعک جدید پوست یکدست می‌ماند (هنگامی که پس از قرار دادن ایمپلنت ترمیم شد) و پردازشگر را در صورت نیاز نداشتن به راحتی می‌توان از روی پوست برداشت.
