پس از آن پروژه تبدیل قصر لوور به موزه‌ای دائمی کلید خورد و با تصویب قانونی در سال ۱۷۹، موضوع جدی‌تر شد.
ابتدا این موزه محلی برای آموزش دانشجویان هنر بود و مردم عادی تنها روزهای یکشنبه اجازه رفتن به آنجا را داشتند تا این که در سال ۱۸۵۵ ورود برای عموم آزاد شد.
در عصر امپراتوری، این مکان «موزه ناپلئون» نامیده می‌شد و با کمک دائمی ناپلئون که در حال کشورگشایی بود و با غنایم زیادی بازمی‌گشت، لوور به تدریج به مشهورترین موزه جهان تبدیل شد.
در دوران ریاست جهوری میتران، وزارت بازرگانی که در بخشی از این کاخ قرار داشت به ساختمانی جدید منتقل شد. در کنار این گسترش فضا، کلکسیون‌ها دوباره سازماندهی شد و تغییراتی در معماری موزه توسط لئومینگ، معمار چینی آمریکایی صورت گرفت.
جنجالی‌ترین قسمت این پروژه، ساخت هرمی شیشه‌ای در حیاط ناپلئون بود که در ابتدا مخالفین زیادی داشت، ولی حال به عنوان ورودی موزه استفاده می‌شود و بخش بزرگی از راهروهای زیرزمینی را نورافشانی می‌کند.
لوور در حال حاضر پس از موزه متروپولیتن نیویورک و آرمیتاژ سن پترزبورگ، سومین موزه بزرگ جهان از نظر وسعت به شمار می‌رود.
لوور در حال حاضر کلکسیون‌های مختلفی دارد که تمدن‌ها و فرهنگ‌های مختلف جهان و اعصار تاریخی زیادی را شامل می‌شود. از میان سیصد هزار اثر آن، تنها حدود سی و پنج هزار در معرض نمایش قرار دارند و کلکسیون‌های آن به شرح زیر است.
آثار باستانی شرقی: شامل اشیایی است که از منطقه‌ای میان هند فعلی و دریای مدیترانه به جا مانده است. تمدن‌های زیادی در این منطقه به وجود آمده‌اند و این بخش با توجه به تقسیم‌بندی‌های جغرافیایی و فرهنگی شامل سه قسمت مزوپوتامی(سومر، بابل، آشور، آناتولی و...)، ایران و کشورهای شرقی (کناره سوری- فلسطینی و قبرس) است.
هنرهای اسلامی: این بخش در سال ۲۰۰۳ تأسیس شده و شامل اشیایی از منطقه‌ای حدفاصل اسپانیا تا هند و از بدو آغاز تمدن اسلامی۶۲۲ میلادی) تا قرن نوزدهم است. در این بخش اشیای فراوانی نیز که در حفاری‌های شوش به دست آمده و موزه در آن شرکت داشته، دیده می‌شود. فضای این قسمت به زودی دو برابر می‌شود و شامل سه هزار شهر خواهد بود.
آثار باستانی مصری: آثار این بخش پس از حفاری‌های «سراپوم» به بیش از شش هزار قطعه رسید. سایر آثار به حفاری‌های انستیتوی فرانسوی قاهره و خریدهای مختلف باز می‌گردد.
آثار باستانی یونانی و رومی: آثار این بخش به سه قسمت قبل از دوره کلاسیک یونان، دوره کلاسیک و دوره رومی تقسیم می‌شود. یکی از آثار مهم موزه، یعنی «ونوس میلو» که در جزایر میلو یافت شده، در این بخش قرار دارد.
نقاشی‌ها: امروز این بخش شامل حدود ۶۰۰ تابلو است که از قرون وسطی تا سال ۱۸۴۸ را شامل می‌شود. به جز چند استثنا، آثار سال‌های بعدی به موزه «اورسه» منتقل شده‌اند که شامل آثار دوره امپرسیونیسم و نقاشانی مانند ون‌گوک، سزان و مونه می‌شود.
از آثار مهم این بخش می‌توان به ژوکوند، اثر داوینچی و تابلوهایی از رامبراند، ورمیر و رافائل اشاره کرد. بخش مجسمه‌ها، جواهرات، آثار گرافیکی و «هنر و تاریخ آفریقا، آسیا، اقیانوسیه و آمریکا» سایر قسمت‌های موزه را تشکیل می‌دهند.
