آشنایی با فوتبال ساحلی

در واقع خیلی‌ها معتقدند که فوتبالیست‌های بزرگ برزیل مانند روماریو و رونالدینهو مهارت خود را مدیون سواحل ریودوژانیرو می‌دانند.

نخستین‌بار درسال ۱۹۹۲ قوانین بازی تدوین با رقابت های آزمایشی در سواحل ریودوژانیرو برگزار شد. یک سال بعد از آن اولین رقابت‌های حرفه‌ای فوتبال ساحلی در کشور برزیل و میامی آمریکا برگزار گردید.

در این رقابت‌ها کشورهای آمریکا برزیل، آرژانتین و ایتالیا شرکت داشتند. درسال ۱۹۹۳ قواننین فوتبال ساحلی تهیه و تدوین گردید که در آوریل ۱۹۹۴ برای اولین بار مسابقات توسط شبکه‌های تلوزیونی پوشش داده شد.

این بازی‌ها در سواحل کوپاکابانا شهر ریودوژانیرو در برزیل برگزار شد. دراین مسابقات کشور میزبان به طور رسمی اولین قهرمان مسابقات فوتبال ساحلی لقب گرفت.

موفقیت این تورنمنت باعث جذب تبلیغات تجاری برای گسترش فوتبال ساحلی شد. افزایش طرفداران این ورزش در سراسر دنیا منجر به ایجاد مسابقاتی تور حرفه ای فوتبال ساحلی در سال ۱۹۹۶ شد. اولین دوره مسابقات تور حرفه ای فوتبال ساحلی جمعا شامل ۶۰ بازی بود که طی دوسال درقاره‌های آفریقا، اروپا، آسیا و آمریکا برگزار شد و باعث جذب بازیکنان صاحب نامی از سایر کشورها به سوی این رشته گردید.

برگزاری تور در اروپا باعث علاقه‌مندی اروپاییان به این ورزش و ایجاد لیگ حرفه‌ای فوتبال ساحلی اروپا (EPBSL) در سال ۱۹۹۸ شد. همین امرمنجر به پدید آمدن زیربنای محکم اقتصادی جهت گسترش و سازمان‌دهی این رشته در سرتاسر قاره اروپا گردید که تقاضاها و نیازهای رسانه ها و حامیان ورزش و تماشاگران را برآورده کرد.

هنوز چند سالی از ابداع فوتبال ساحلی نمی‌گذشت که گام‌های موفقیت آمیز درایجاد یک ساختار رقابتی قانونمند جهانی برای این رشته ورزشی برداشته شد پشت پرده این توسعه‌های کلیدی اتحادیه فوتبال ساحلی (Beach Soccer Company) قرار داشت این اتحادیه مقر خود را در اروپا و در شهر بارسلونای اسپانیا انتخاب و شروع به کار نمود و در آوریل ۲۰۰۰ این اتحادیه تبدیل به اتحادیه حرفه‌ای فوتبال ساحلی سراسر جهان (BSWW)شد.

هدف از این امر، از یکسان‌سازی همه رقابت‌های حرفه‌ای فوتبال ساحلی عمده در جهان تحت یک ساختار واحد و ایجاد یک نمایندگی انحصاری در این رشته ورزشی جهت گسترش فوتبال ساحلی با کمک حامیان مالی، و فدراسیون بین المللی فوتبال فیفا بود. با ورود تیم هایی از آمریکای شمالی و جنوبی به رقابت‌ها، لیگ آمریکا نیز شکل گرفت در این هنگام افق‌های فکری گسترش فوتبال ساحلی در سایر کشوره به ویژه در کشورهایی نظیر امارات متحده عربی، تایلند مکزیک یونان و ژاپن، چین و استرالیا و ... گسترش یافت.

مقررات فوتبال ساحلی

مسابقات فوتبال ساحلی با ۵ بازیکن (یک دروازه‌بان) و توپ فوتبال در ۳ وقت ۱۲ دقیقه‌ای برگزار می‌شود. تعداد تعویض‌ها نامحدود است و مساوی وجود ندارد.

به این ترتیب در صورت مساوی در پایان مسابقه، ۳ وقت اضافه ۳ دقیقه‌ای برگزار می‌شود و پس از آن ضربات پنالتی تکلیف برنده را مشخص خواهد کرد.

برخلاف فوتبال که برنده در پایان ۵ پنالتی مشخص می‌شود، در فوتبال ساحلی هر تیمی که در پایان یک ضربه از حریف جلو بیفتد برنده است.

خطا

هر خطا با یک ضربهٔ آزاد به سمت دروازه جریمه می‌شود که باید توسط بازیکنی که بر روی او خطا شده زده شود (مشابه بسکتبال)، به استثناء خطایِ هندِ رقیب که هر بازیکنی می‌تواند ضربه را بزند.

در صورتی که بازیکنی کارت قرمز دریافت کند، بایستی دو دقیقه از زمین خارج شده و تیم او در این دو دقیقه با یک بازیکن کمتر بازی می‌کند (مشابه هندبال) و در صورت دریافت کارت آبی که از اختصاصات فوتبال ساحلی است، بازیکن خطاکار به‌کلی از زمین اخراج شده و پس از دو دقیقه هم حق ورود به زمین را ندارد، اما بازیکن دیگری می‌تواند پس از دو دقیقه جایگزین او شود (مشابه کارت قرمز در فوتسال).

سطح زمین مسابقه در فوتبال ساحلی

سطح زمین مسابقه باید همواره و مسطح بوده و از شن بدون سنگ و صدف و هر کونه شی ای که موجب جراهات بازیکنان گردد باشد.

برای مسابقات بین المللی ماسه ها بایددانه ریز بوده وحداقل۴۰سانتی متر عمق داشته باشند. ماسه ها هم چنین باید خوب الک شده باشند تا مورد قبول واقع شوند وسنگهاو دانه های زبرو قطعات خطرزا باید جدا شوند. ماسه ها خیلی هم نباید ریز شوند که باعث گرد و خاک شده و به پوست بچسبد.

اندازه‌ها:

زمین مسابقه باید به شکل مستطیل بوده و طول زمین باید بیشتر از عرض آن باشد.

-طول ۳۵ تا ۳۷ متر
-عرض ۲۶ تا ۲۸ متر
علامتگذاری زمین مسابقه

زمین مسابقه با خطوط مشخص می شوند. این خطوط مرز محوطه ها را مشخص می کند. دو خط طولی بلندتر را تاچ لاین و دو خطوط کوتاهتر را خطوط انتهایی می نامند. عرض تمام خطوط باید ۱۰ سانتی متر بوده و از جنس مقاوم به رنگ آبی باشد که از رنگ ماسه ها متمایز باشد.

این خطوط در گوشه های زمین توسط رابط هایی به زمین محکم می شوند و در درون دروازه توسط حلقه های پلاستیکی به تیرهای دروازه وصل می شوند. زمین مسابقه توسط یک خط فرضی بدو نیمه مساوی تقسیم می شوند که خط میانی توسط دو پرچم قرمز مشخص شده است. مرکز این خط فرضی جایی است که مسابقه از آنجا شروع می شود.