در سال1290 قمری، بیمارستانی به نام «مریضخانه دولتی» به ریاست ناظم‌الاطباء، پزشک مخصوص شاه در تهران تاسیس شد که در سال 1319 به بیمارستان سینا تغییر نام یافت.
در سال1298 اداره بیمارستان به چند نفر پزشک انگلیسی واگذار شد. یکی از پزشکان انگلیسی که بیمارستان را اداره می‌کرد، در خاطرات خود می‌نویسد: بنای ساختمان، کهنه، غیرمناسب، بدون جریان هوای کافی و بدون روشنایی کافی بوده و وضع بهداشتی آن بسیار بد است.
در سال‌های بعد به مرور زمان، بیمارستان سینا به یکی از بهترین بیمارستان‌های دولتی تبدیل شد و به صورت یک مرکز مهم جراحی درآمد.
ساختمان کنونی این بیمارستان در دهه‌های اخیر چندبار به هر دلیل شناخته شده یا ناشناخته دستخوش آتش‌سوزی نشده است اما این بنای قدیمی که دربرگیرنده خاطرات چند نسل از مردم تهران است باید به عنوان یک میراث‌فرهنگی باقی بماند، بنابراین پیشنهاد می‌کنم که بیمارستان سینا پیش از آنکه با هجوم فزاینده بخش‌های تجاری، همانند تئاترهای لاله‌زار و بسیاری از ابنیه تاریخی تبدیل به انبار کالا شود یا تغییر کاربری پیدا کند به عنوان نخستین موزه بیمارستانی ایران ثبت و ضبط شود.
می‌توان بسیاری از آثار و اشیای ذی‌ربط را از سایر مراکز درمانی به اینجا آورد و با اندکی تغییر در محوطه و ساختار بنا، آن را به شکل موزه آبرومندی درآورد؛ به ویژه که در بخش بهداشت و درمان با وجود قدمت طولانی آن، هنوز یک موزه مناسب نداریم. تبدیل بیمارستان سینا به موزه می‌تواند این کمبود را جبران کند.
