در واقع ایران نه‌تنها تهدیدی علیه امنیت منطقه نیست بلکه به‌عنوان یکی از پاسداران و حامیان اصلی امنیت منطقه همواره در ایفای نقش مثبت و سازنده در این راستا پیش‌قدم بوده است.
نگارنده بر این باور است که امنیت منطقه خلیج‌فارس قابل تفکیک و تجزیه نیست و امنیت کشورهای این منطقه اعم از ایران، عراق و شش کشور عربستان، عمان، امارات، بحرین، قطر و کویت از اعضای شورای همکاری خلیج‌فارس یک موجودیت به‌هم پیوسته‌ای است که هرگونه چالش امنیتی در هریک از کشورهای منطقه، مستقیم و غیرمستقیم و با یک شدت و ضعف بر سایر کشورها تأثیرات سلبی خود را برجای خواهد گذاشت و کشورهای منطقه هم‌اکنون بیش از هر زمان دیگر به یک گفتمان فراگیر، صادقانه و جدی برای دستیابی به یک دیدگاه مشترک و راه‌های عملی برای وصول یک امنیت پایدار نیازمندند تا بتوانند گام‌های مؤثر و جدی‌تر در جهت سرعت بخشیدن به حرکت رشد و توسعه منطقه و آسایش و رفاه مردم آن بردارند.
درواقع چالش جدی امنیت منطقه و تهدیدی که متوجه این نیاز اساسی مردم و اولویت‌های منطقه است حضور فزاینده نظامی قدرتهای خارجی در منطقه و تحمیل قراردادهای سنگین تسلیحاتی به کشورهاست که هیچ نیازی به آن ندارند و کمترین کمکی به تأمین امنیت کشورها نمی‌کند و تنها ثمره‌اش خالی شدن جیب ملت‌های منطقه و پر شدن جیب کارخانه‌های بزرگ اسلحه‌سازی است که صاحبان آن برای رونق‌بخشیدن به آن هر روز در پی ایجاد فتنه و درگیری و نزاع در گوشه و کنار عالم هستند و منطقه خلیج فارس به دلیل اهمیت و حساسیت آن و منابع سرشار نفت و گاز و نیاز قدرتهای صنعتی به آن و اطماع آنها و مرکزیت ثقل فرهنگ و تمدن اسلامی در این منطقه هزینه بیشتری پرداخته است. تحمیل جنگ عراق علیه ایران، اشغال کویت، حضور فزاینده خارجی به بهانه آزادسازی کویت در منطقه و ادامه اشغال خاک عراق از جمله این فتنه‌ها است.
یک سؤال اساسی این است که هزینه ناامنی در عراق را چه کسی جز مردم و دولت عراق و مردم و دولتهای منطقه پرداخت می‌کنند. پیامدهای اختلافات و نزاع در بین مردم منطقه گریبان چه کسانی جز مردم و دولتهای منطقه را خواهد گرفت.
نیروهای اشغالگر که هم‌اکنون در باتلاق عراق فرو رفته و برای خروج از آن دست نیاز به سوی ایران و یا کشورهای عربی منطقه دراز کرده‌اند، دیر یا زود مجبور به ترک عراق و کشورهای منطقه خواهند شد و این ملتها و دولتهای منطقه هستند که باید در کنار یکدیگر زندگی و در رنج و آلام و شادی و فرح یکدیگر شریک باشند.
مردم منطقه بیش از هر زمان دیگر از نیروهای اشغالگر و سیاستهای تفرقه‌افکنانه و فتنه‌انگیزانه آنها آگاهند و از آن رنج می‌برند و به درستی از دولتمردان و نخبگان و اندیشمندان خود می‌خواهند که به این رنج بزرگ آنها توجه کنند.
سئوال اساسی دیگر این است که آیا دولتمردان و نخبگان منطقه به این خواست فراگیر و تاریخی ملت‌های منطقه پاسخ مثبت خواهند داد. به رغم همه تلاش‌هایی که برای جلوگیری از همگرائی منطقه‌ای و ایجاد فتنه در بین اعضاء خانواده خلیج فارس صورت می‌گیرد - که در برهه اخیر شاهد برخی از آنها بوده‌ایم - کشورهای منطقه چاره ای جز اندیشیدن به یک همفکری و همکاری برای یافتن راه‌حل‌های بومی برای مشکلات منطقه ندارند و دخالت‌های قدرتهای فرامنطقه‌ای اعم از آمریکا و غیر از آن نه‌تنها کمکی به مردم منطقه نخواهد کرد بلکه آنها را بیش از پیش از قافله تمدن و پیشرفت بشری عقب نگه‌می‌دارد و این معادله ناعادلانه‌ای است که باید تغییر کند و این مهم تنها با همفکری خردمندانه و همکاری صادقانه و اطمینان‌بخش بین دولت‌ها و ملت‌های منطقه فراهم خواهد شد که جمهوری اسلامی ایران همواره به آن دعوت نموده است.
*سفیر ایران در عمان
