در پی ترور ژنرال ضیاء الرحمان، در سال 1981، خالده ضیا وارد صحنه سیاست شد و رهبری حزب ملی‌گرای بنگلادش را در دست گرفت.
حزب ملی‌گرای بنگلادش در ائتلاف با هفت حزب سیاسی دیگر سرانجام دولت نظامی بنگلادش به رهبری ژنرال ارشاد را وادار کرد تا به برگزاری انتخابات آزاد در سال 1983 تن در دهد.
با وجود تصمیم ژنرال ارشاد به تشکیل مجدد پارلمان، خالده ضیا در اعتراض به ادامه محدودیت های سیاسی در بنگلادش، انتخابات پارلمانی را تا سال 1991 تحریم کرد.
با فراهم شدن زمینه برگزاری انتخابات آزاد، ائتلاف به رهبری حزب ملی‌گرای بنگلادش در انتخابات فوریه سال 1991 توانست اکثریت کرسی‌های پارلمان را به دست آورد و خالده ضیا به عنوان اولین نخستوزیر زن در بنگلادش رای اعتماد پارلمان را کسب کرد.
این حزب توانست در دور بعدی انتخابات در سال 1996 به پیروزی چشمگیری دست یابد خانم ضیا مجدداً به سمت نخستوزیر منصوب شد.
در انتخابات سال 2001 نیز حزب ملی‌گرای بنگلادش با ائتلاف با سایر احزاب در انتخابات شرکت کرد و برای سومین بار به پیروزی دست یافت.
در پایان این دوره از پارلمان بنگلادش، خانم ضیا در ماه اکتبر سال 2006 از سمت خود کناره گیری کرد تا یک دولت انتقالی به منظور نظارت بر برگزاری انتخابات پارلمانی در ماه ژانویه سال 2007 زمام امور را در دست گیرد.
با اینهمه، بروز تظاهرات خشونت‌آمیز و درگیری در مورد انتصاب نخستوزیر موقت، به یک رشته تحولات سیاسی و سرانجام تعویق انتخابات پارلمانی و بازداشت گسترده سیاستمداران پیشین بنگلادش منجر شد.
منبع : بی بی سی
