كريستوفر نولان كارگردان آثار علمي تخيلي مانند سرآغاز و بين ستاره‌ای در جشنواره فيلم لندن در جمع سینمادوستان حضور یافت و در نشستی که درباره آینده فیلم برپا شد، گفت سینماها دارند از نمایش فیلم‌ها با پروژکتورهای کنترل‌شده به سوی نمایش‌های دیجیتال کنترل‌نشده حرکت می‌کنند که این امر تجربه سینمارفتن را کم‌ارزش می‌کند.
نولان گفت: به برخی دلایل این مساله قابل قبول شده که بگوییم ما یک اتاق خالی با یک تلویزیون فراهم می کنیم تا شما بنشینید و فیلم تماشا کنید. اگر این تجربه ارزشی نداشته باشد مردم دیگر به سینما نخواهند رفت. در حال حاضر میزان سینما رفتن در سينماي آمريكا و سينماي بريتانيا تا حدودی ثابت است اما مثل قبل دوام ندارد. این ایده که سینما به عنوان یک تجربه برای مشتریان جوان می‌میرد کاملا مزخرف است اما البته تجربه باید خوب باشد وگرنه مردم نمی‌آیند.
نولان همچنین به این روند اشاره کرد که توزیع‌کنندگان فیلم، نسخه‌های بلو ری فیلم‌های‌شان را برای سینماها می‌فرستند و گفت: یکی از اتفاق‌های خیلی بدی که با توزیع مستقل فیلم‌ها در ایالات متحده رخ می‌دهد این است که نسخه بلو ری فیلم‌ها فرستاده می‌شوند. صاحبان سینماها باید به این کار نه بگویند. نمایش فیلم نباید طوری باشد که بدترین نسخه ممکن فیلم را نمایش بدهید تا کسی در جمعیت اعتراض کند. نمایش‌دهندگان باید تمام تلاش‌شان را بکنند و استاندارد داشته باشند. هیچ سینمایی نباید فرمتی که مخصوص مصرف‌کننده خانگی است به تماشاچیان سینما نشان بدهد. حداقل نباید این کار را در حالی بکنند که به مردم می‌گویند این نهایت کاری است که ما می‌توانیم بکنیم.
نولان مدت‌هاست که حامی فرمت فیلم هم برای فیلمبرداری و هم برای نمایش است و می‌گوید از فرمت دیجیتال بهتر است. او از نقشه‌های کوئنتین تارانتینو کارگردان آمریکایی مبنی بر نصب پروژکتورهای ۷۰ میلی‌متری در حدود ۱۰۰ سالن سینمای آمریکای شمالی برای اکران فیلم وسترن جدیدش «هشت منفور» تجلیل کرده است.
از دیگر کسانی که در این پنل حضور داشتند می‌توان به تاسیتا دین هنرمند اشاره کرد که به خاطر کار کردن با فیلم ۱۶ میلی‌متری و ۳۵ میلی‌متری شناخته می‌شود. او ترسش درباره آینده فیلم را بیان کرد و گفت: می‌توانید دنیایی را تصور کنید که نتوانید به سینما بروید و فیلمی که در فرمت‌های ۳۵ و ۷۰ میلی‌متری پروژکت می‌شود، تماشا کنید؟ تا چند وقت اخیر این یک امکان واقعی به نظر می‌رسید چون تصور می‌شد دیجیتال با فیلم یکی است اما بعد افرادی آمدند که گفتند این‌ها یکی نیستند و باید از این تجربه حفاظت شود.
این نشست که در بی‌اف‌آی ساوت‌بنک برگزار شد اولینِ مجموعه‌ای از صحبت‌های صنعت فیلم بود که می‌خواهد آینده فیلم و اینکه این واسطه چطور می‌تواند با صنایع دیگر از جمله تلویزیون، موسیقی، هنر، بازی‌ها و تکنولوژی خلاقانه ارتباط برقرار کند، اکتشاف کند.
نولان در بخش پایانی صحبت‌هایش گفت: من با رییس استودیوها صحبت می‌کنم و وقتی با اشتیاق درباره فیلمبرداری و پخش در فرمت فیلم حرف می‌زنم آن‌ها می‌گویند خب مگر تعریف کردن داستان از همه چیز مهم‌تر نیست؟ خب، نه وگرنه نمایش‌های رادیویی می‌ساختیم که خیلی هم ارزان‌تر در می‌آمد. تکنولوژی دیجیتال اجازه دسترسی خارق‌العاده‌ای به تاریخ سینما داده است. این فوق‌العاده است اما من فکر نمی‌کنم مردم به اندازه کافی از این موضوع باخبر باشند که هرگونه انتقال دیجیتالی تنها یک ترجمه از فیلم اصلی خواهد بود.
منبع: آسوشيتد پرس
نظر شما